Are you over 18 and want to see adult content?
More Annotations
A complete backup of startingwithgod.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of futurepicking.pl
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of snowleopard.wikidot.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of smartfinder.asia
Are you over 18 and want to see adult content?
Favourite Annotations
A complete backup of firstchurchseattle.org
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of guitarbackingtrack.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of guerrilla-maquis.blogspot.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of paramore-music.blogspot.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of workforstudents.com
Are you over 18 and want to see adult content?
A complete backup of safelinkgratis.info
Are you over 18 and want to see adult content?
Text
BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej i UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek – Glechoma hederacea L., zwany dawniej bluszczykiem ziemnym, zaliczany jest do rodziny wargowych Labiatae.Od zawsze był uznawany za roślinę czyszczącą krew, moczopędną, pobudzającą trawienie i przyśpieszającą przemianę materii. LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
PRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej i UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek – Glechoma hederacea L., zwany dawniej bluszczykiem ziemnym, zaliczany jest do rodziny wargowych Labiatae.Od zawsze był uznawany za roślinę czyszczącą krew, moczopędną, pobudzającą trawienie i przyśpieszającą przemianę materii. LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
PRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek – Glechoma hederacea L., zwany dawniej bluszczykiem ziemnym, zaliczany jest do rodziny wargowych Labiatae.Od zawsze był uznawany za roślinę czyszczącą krew, moczopędną, pobudzającą trawienie i przyśpieszającą przemianę materii. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. KWIAT JASNOTY BIAŁEJ Kwiat jasnoty białej – Flos Lamii albi w fitoterapii. Jasnota biała – Lamium album Linne (niem. Weiße Taubnessel; fr. Lamier blanc; ital. Falsa ortica bianca; retorom. Uticla morta alva; ang. White Deadnettle) występuje pospolicie w naszym kraju. Rośnie w sadach, na przychaciach, w lasach śródpolnych i o glebach bogatych wazot, przy
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml.PRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.KASZTANOWIEC
Kasztanowiec zwyczajny – Aesculus hippocastanum L. zaliczany jest do rodziny Hippocastanaceae, czyli kasztanowcowatych.Z drzewa tego pozyskiwane jest do celów leczniczych kora – Cortex, owoc – Fructus, nasienie – Semen, kwiat – Flos, liść – Folium, pączek – Gemmae oraz gałązki – Turio Hippocastani. Niedojrzałe owoce (owocnia z nasieniem łącznie) zbierane powinny być wNALEWKA I INTRAKT
Nalewka, intrakt są silne w działaniu z uwagi na alkohol. Alkohol wzmaga działanie wielu fitoskładników. Jednakże trzeba też pamiętać, że nalewka i intrakt mają mniej składników czynnych niż żywa roślina, np. nalewka 1:5 przygotowana z pokrzywy suchej (albo świeżej) zawiera 5KWAS LIPONOWY
Kwas liponowy (Lipoic acid) jest kwasem 6,8-ditiooktanowym, koenzymem przenoszącym protony i elektrony, współdziałając z oksydoreduktazami. W komórkach kwas liponowy występuje w formie utlenionej i zredukowanej, zależnie od potencjału oksydoredukcyjnego. Uczestniczy w oksydacyjnej dekarboksylacji alfa-ketokwasów i w przemianie kwasu pirogronowego do octanu orazCO2.
ŻYWOKOST – SYMPHYTUM, STOSOWAĆ DOUSTNIE, CZY …TRANSLATE THISPAGE
Posiada właściwości rozkurczowe i odżywcze. Przyśpiesza wzrost i rozwój zwierząt. Wykazuje działanie anaboliczne. Z żywokostu mozna sporządzać syropy, maście i odwary. Maseczki z żywokostu wspaniale nawilżają, regenerują i odżywiają skórę. Usuwają cienie pod oczami. Zmniejszają rogowacenie naskórka.HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
PIOŁUN – ARTEMISIA ABSINTHIUM L. W FITOTERAPII « …TRANSLATE THISPAGE
Bylica piołun (Absinthium, Wermut, Wormwood) – Artemisia absinthium L. z rodziny Compositae =Asteraceae występuje pospolicie na niżu i pogórzu (przychacia, nieużytki, stare lotniska, ruiny, przydroża polne i leśne). Lubi gleby wapienne, często kamieniste i żwirowe izasobne w azot.
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml. MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
RDEST JAPOŃSKI, A WŁAŚCIWIE RDESTOWIEC W związku z powtarzającymi się pytaniami od Czytelników w sprawie rdestu (rdestowca)japońskiego odpowiadam na pytania:- odmiana variegata ma podobny skład chemiczny i właściwości lecznicze jak odmiany dzikie; można więc je uprawiać do celów leczniczych;- rdest sachaliński – (także pod nazwą Reynoutria sachalinensis) i rdest japoński – (także pod nazwą łacińską MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.ZIELE ŚLEDZIENNICY
Nalewka ze śledziennicy – Tinctura Chrysosplenii: 1 część suchego lub świeżego rozdrobnionego ziela zalać 5 częściami alkoholu 40-60% lub wina wytrawnego czerwonego. Odstawić na 2 tygodnie, przecedzić. Nalewkę na wódce zażywać 2 razy dziennie po5
HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
PIOŁUN – ARTEMISIA ABSINTHIUM L. W FITOTERAPII « …TRANSLATE THISPAGE
Bylica piołun (Absinthium, Wermut, Wormwood) – Artemisia absinthium L. z rodziny Compositae =Asteraceae występuje pospolicie na niżu i pogórzu (przychacia, nieużytki, stare lotniska, ruiny, przydroża polne i leśne). Lubi gleby wapienne, często kamieniste i żwirowe izasobne w azot.
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml. MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
RDEST JAPOŃSKI, A WŁAŚCIWIE RDESTOWIEC W związku z powtarzającymi się pytaniami od Czytelników w sprawie rdestu (rdestowca)japońskiego odpowiadam na pytania:- odmiana variegata ma podobny skład chemiczny i właściwości lecznicze jak odmiany dzikie; można więc je uprawiać do celów leczniczych;- rdest sachaliński – (także pod nazwą Reynoutria sachalinensis) i rdest japoński – (także pod nazwą łacińską MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.ZIELE ŚLEDZIENNICY
Nalewka ze śledziennicy – Tinctura Chrysosplenii: 1 część suchego lub świeżego rozdrobnionego ziela zalać 5 częściami alkoholu 40-60% lub wina wytrawnego czerwonego. Odstawić na 2 tygodnie, przecedzić. Nalewkę na wódce zażywać 2 razy dziennie po5
HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
PIOŁUN – ARTEMISIA ABSINTHIUM L. W FITOTERAPII « …TRANSLATE THISPAGE
Bylica piołun (Absinthium, Wermut, Wormwood) – Artemisia absinthium L. z rodziny Compositae =Asteraceae występuje pospolicie na niżu i pogórzu (przychacia, nieużytki, stare lotniska, ruiny, przydroża polne i leśne). Lubi gleby wapienne, często kamieniste i żwirowe izasobne w azot.
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml. MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
RDEST JAPOŃSKI, A WŁAŚCIWIE RDESTOWIEC W związku z powtarzającymi się pytaniami od Czytelników w sprawie rdestu (rdestowca)japońskiego odpowiadam na pytania:- odmiana variegata ma podobny skład chemiczny i właściwości lecznicze jak odmiany dzikie; można więc je uprawiać do celów leczniczych;- rdest sachaliński – (także pod nazwą Reynoutria sachalinensis) i rdest japoński – (także pod nazwą łacińską MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF.ZIELE ŚLEDZIENNICY
Nalewka ze śledziennicy – Tinctura Chrysosplenii: 1 część suchego lub świeżego rozdrobnionego ziela zalać 5 częściami alkoholu 40-60% lub wina wytrawnego czerwonego. Odstawić na 2 tygodnie, przecedzić. Nalewkę na wódce zażywać 2 razy dziennie po5
HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej iPRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika. ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji.GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
KONWALIA – CONVALLARIA JAKO LEK NASERCOWY W …TRANSLATE THIS PAGE Konwalia – Convallaria jako lek nasercowy w praktycznej fitoterapii. Ziele konwalii – Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej – Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii – Folium Convallariae,które
GEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
UNCARIA TOMENTOSA (WILLDENOW) DE CANDOLLE Uncaria tomentosa (Willdenow) De Candolle, czyli czepota puszysta (koci pazur, vilcacora, Cat’s, Claw) pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Zaliczana do rodziny marzannowatych – Rubiaceae.Jest stosowana w tradycyjnej medycynie Peru. Surowcem jest korzeń i kora – Radix et Cortex Uncariae tomentosae.W naturze jest pnączem (lianą) dorastając do 60 m długości. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. PIOŁUN – ARTEMISIA ABSINTHIUM L. W FITOTERAPII « …TRANSLATE THISPAGE
Bylica piołun (Absinthium, Wermut, Wormwood) – Artemisia absinthium L. z rodziny Compositae =Asteraceae występuje pospolicie na niżu i pogórzu (przychacia, nieużytki, stare lotniska, ruiny, przydroża polne i leśne). Lubi gleby wapienne, często kamieniste i żwirowe izasobne w azot.
KOKORYCZKA – POLYGONATUM W FITOTERAPII « …TRANSLATE THIS PAGE Zażywać podobnie jak napar. Wino kokoryczkowe Vinum Polygonati sporządza się zalewając świeże lub suche rozdrobnione kłącze, albo ziele (100 g) ciepłym lub gorącym winem wytrawnym, białym lub czerwonym (500 g). W szczelnym słoju lub butli macerować 14 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 1-2 razy dziennie po 15-25 ml. MIODUNKA, CZYLI PŁUCNIK « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Zewnętrznie używa się naparu do wymywania ran. Sok wyciśnięty z liści służy jako przymieszka do kuracyj wiosenych”. Dawniej miodunka była nazywana płucnikiem lekarskim, zgodnie z nazwą łacińską Pulmonaria (pulmones – płuca). Jak sama nazwa wskazuje preparaty uzyskane z miodunki były stosowane w leczeniu choróbukładu
ZIELE ŚLEDZIENNICY
Nalewka ze śledziennicy – Tinctura Chrysosplenii: 1 część suchego lub świeżego rozdrobnionego ziela zalać 5 częściami alkoholu 40-60% lub wina wytrawnego czerwonego. Odstawić na 2 tygodnie, przecedzić. Nalewkę na wódce zażywać 2 razy dziennie po5
RDEST JAPOŃSKI, A WŁAŚCIWIE RDESTOWIEC W związku z powtarzającymi się pytaniami od Czytelników w sprawie rdestu (rdestowca)japońskiego odpowiadam na pytania:- odmiana variegata ma podobny skład chemiczny i właściwości lecznicze jak odmiany dzikie; można więc je uprawiać do celów leczniczych;- rdest sachaliński – (także pod nazwą Reynoutria sachalinensis) i rdest japoński – (także pod nazwą łacińską MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ …TRANSLATE THIS PAGE Nie nie mam na myśli „rozłamu w kościele”. Uważam że raz do roku na Walnych Zgromadzeniach każdy się powinien wypowiedzieć, a członkostwo w mojej ocenie powinno być tylko dla osób spełniających standardy edukacyjne wymienione np. w tym rozporządzeniu ministra, co w każdej chwili może stać się za pomocą uchwały PTZiF. MEDYCYNA DAWNA I WSPÓŁCZESNA Dawkowanie: 1 łyżeczka (5 ml) 2 razy dziennie, na czczo, przez przynajmniej 3 tygodnie. Zastosowanie: choroba wrzodowa, zespół jelita wrażliwego, zapalenie uchyłków jelita grubego, owrzodzenia jelit, choroba Crohna, stany zapalne przewodu pokarmowego. Pomocniczo w leczeniu stanów zapalnych i wysiękowych płuc.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej i ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC.PRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika. SADZIEC – EUPATORIUM W FITOTERAPII, RAZ JESZCZETRANSLATE THIS PAGE W tradycyjnej medycynie chińskiej stosowany jest gatunek sadziec japoński – Eupatorium japonicum Thunberg (= Eupatorium fortunei Turczaninow) – Eupatorii Herba, Peilan. Jest to zioło pod względem temperaturowym neutralne. Działa na śledzionę, żołądek i płuca. Zastosowanie lecznicze: obrzęk żołądka, brak apetytu, nudności KORZEŃ ARCYDZIĘGLA Korzeń arcydzięgla, ang. Angelica root – Radix Archangelicae pochodzi z gatunku arcydziegiel litwor (dzięgiel lekarski) Angelica archangelica Linne (= Archangelica officinalis Hoffmann, niem. Echte Engelwurz, Erzengelwurz), z rodziny baldaszkowatych – Umbelliferae = Apiaceae.Występuje w Europie i Azji, jest również uprawiany. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
BODZISZEK – GERANIUM I IGLICA – ERODIUM W …TRANSLATE THIS PAGE Bodziszek – Geranium i iglica – Erodium w praktycznej fitoterapii. Rodzaj bodziszek – Geranium obejmuje ok. 300 gatunków (rodzina bodziszkowate – Geraniaceae ). Ziele (rzadziej sam liść lub kwiat) i kłącze z korzeniami bodziszków to surowce lecznicze, zaliczane do środków garbnikowych. GLIKOKININY W LECZENIU CUKRZYCY I TROCHĘ O …TRANSLATE THIS PAGE Glikokininy (glukokininy) to substancje o różnej budowie chemicznej, zawarte w roślinach, które są zdolne do obniżania poziomu glukozy w osoczu krwi. Inaczej mówiąc glikokininy to fitoskładniki o właściwościach hipoglikemicznych. Glikokininy są przydatne w leczeniu cukrzycy oraz w ogóle jako środki przeciwdziałające hiperglikemii, bez względu na przyczynę tego objawu. MEDYCYNA DAWNA I WSPÓŁCZESNA Dawkowanie: 1 łyżeczka (5 ml) 2 razy dziennie, na czczo, przez przynajmniej 3 tygodnie. Zastosowanie: choroba wrzodowa, zespół jelita wrażliwego, zapalenie uchyłków jelita grubego, owrzodzenia jelit, choroba Crohna, stany zapalne przewodu pokarmowego. Pomocniczo w leczeniu stanów zapalnych i wysiękowych płuc.BABKA LANCETOWATA
Liść babki lancetowatej (niem. Spitzwegerich)– Plantaginis lanceolate folium jest w Farmakopei Europejskiej 5.Surowiec pozyskiwany z gatunku babka lancetowata – Plantago lanceolata L., z rodziny babkowatych – Plantaginaceae.Roślina występuje naturalnie w całej Europie oraz w Północnej i ASTRAGALUS MEMBRANACEUS BUNGE Traganek błoniasty – Astragalus membranaceus Bunge; ang.Astragalus, Mongolian milk vetch, milk vetch, jest zaliczany do rodziny motylkowatych – Fabaceae.Pochodzi z Azji. GŁÓG – CRATAEGUS W FITOTERAPII Preparaty z owoców i kwiatów głogu Crataegus (ang. Hawthorn, niem. Weissdorn) są obecnie popularne w ludowej oraz akademickiej fitoterapii. Surowce pochodzą z gatunku głóg jednoszyjkowy – Crataegus monogyna Jacq.(Lindm.), głóg dwuszyjkowy – Crataegus laevigata (Poir.)DC.PRZETACZNIK LEŚNY
Przetacznik leśny (lekarski) – Veronica officinalis Linne (Plantaginaceae, dawniej Scrophulariaceae) niegdyś był w Polsce popularnym ziołem, obecnie znanym tylko przez niektórych zielarzy.Jednakże za granicą w niektórych krajach, np. w Szwajcarii i Niemczech można spotkać surowiec w handlu, jak i ciekawe mieszanki ziołowe zawierające ziele przetacznika. SADZIEC – EUPATORIUM W FITOTERAPII, RAZ JESZCZETRANSLATE THIS PAGE W tradycyjnej medycynie chińskiej stosowany jest gatunek sadziec japoński – Eupatorium japonicum Thunberg (= Eupatorium fortunei Turczaninow) – Eupatorii Herba, Peilan. Jest to zioło pod względem temperaturowym neutralne. Działa na śledzionę, żołądek i płuca. Zastosowanie lecznicze: obrzęk żołądka, brak apetytu, nudności KORZEŃ ARCYDZIĘGLA Korzeń arcydzięgla, ang. Angelica root – Radix Archangelicae pochodzi z gatunku arcydziegiel litwor (dzięgiel lekarski) Angelica archangelica Linne (= Archangelica officinalis Hoffmann, niem. Echte Engelwurz, Erzengelwurz), z rodziny baldaszkowatych – Umbelliferae = Apiaceae.Występuje w Europie i Azji, jest również uprawiany. CHELIDONII HERBA JAKO SUROWIEC FARMAKOPEALNY I LEKTRANSLATE THIS PAGE Chelidonii Herba jako surowiec farmakopealny i lek. Ziele glistnika – Herba Chelidonii, podobnie jak i inne części glistnika jaskółczego ziela są niezmiernie cennym i efektywnie działającym surowcem uwzględnianym przez większość farmakopei. Zajmuję się tą rośliną od kilkunastu lat, badając skład chemiczny,właściwości
BODZISZEK – GERANIUM I IGLICA – ERODIUM W …TRANSLATE THIS PAGE Bodziszek – Geranium i iglica – Erodium w praktycznej fitoterapii. Rodzaj bodziszek – Geranium obejmuje ok. 300 gatunków (rodzina bodziszkowate – Geraniaceae ). Ziele (rzadziej sam liść lub kwiat) i kłącze z korzeniami bodziszków to surowce lecznicze, zaliczane do środków garbnikowych. GLIKOKININY W LECZENIU CUKRZYCY I TROCHĘ O …TRANSLATE THIS PAGE Glikokininy (glukokininy) to substancje o różnej budowie chemicznej, zawarte w roślinach, które są zdolne do obniżania poziomu glukozy w osoczu krwi. Inaczej mówiąc glikokininy to fitoskładniki o właściwościach hipoglikemicznych. Glikokininy są przydatne w leczeniu cukrzycy oraz w ogóle jako środki przeciwdziałające hiperglikemii, bez względu na przyczynę tego objawu. BLUSZCZYK KURDYBANEK Bluszczyk kurdybanek (ang. Ground Ivy, niem. Gundelrebe) – Glechoma hederacea Linne (z rodziny Lamiaceae = Labiatae) występuje zarówno na zacienionych jak i słonecznych stanowiskach.Potrafi rosnąć w gęstych zaroślach oraz na ugorach, na otwartej przestrzeni silnienasłonecznionej.
LYCOPUS EUROPAEUS L. Lycopus europaeus L. – karbieniec w leczeniu tarczycy. Na podmokłych terenach, przy rowach melioracyjnych, w dolinach rzek, przy jeziorach i stawach, w olsach rośnie karbieniec pospolity (niem. Europäischer Wolfsfuss, franc. Lycope d’Europe, Pied de loup, ital. Erba sega comune, Pe-luf) – Lycopus europaeus Linne, z rodzinyLabiatae
HERBA GALII VERI
Galium verum L. – przytulia pospolita (przytulia żółta, w Szwajcarii znana pod nazwami Echtes Labkraut, Gewöhnliches Labkraut; Gaillet jaune, Caglio zolfino, Erba zolfina, Rieua melna) kwitnie na żółto i jest rośliną pospolitą, łatwa do zbioru. Należy do rodziny marzanowatych – Rubiaceae. CZOSNEK NIEDŹWIEDZI Na początku lat 90. zacząłem zbierać ziele czosnku niedźwiedziego Allium ursinum Linne, jednak potem zaprzestałem to robić, stosując czosnek pospolity – Allium sativum L. Lubię tę roślinę leczniczą, zawsze wrażenie na mnie robią łany kwitnącego czosnku niedźwiedziego w lasach, np. w dolinie Wisłoka, w Beskidzie Dukielskim. Roślina wydziela do otoczenia fitoncydy, któreGEMMAE PINI
Zażywać po 10 kropli na cukrze lub miodzie. W dawnej medycynie oficjalnej używano syrop z pączków sosnowych Sirupus Pini sylvestris, wodę z pączków sosnowych – Aqua Gemmarum Pini (250 cz. świeżych pączków macerowano 24 godziny wodą, potem poddawano destylacji uzyskany wyciąg), wyciąg z igliwia i wyciąg z pędówsosny
SUCCINUM – BURSZTYN W DAWNEJ MEDYCYNIE …TRANSLATE THIS PAGE Succinum – bursztyn w dawnej medycynie oficjalnej. Bursztyn ( Succinum ), niem. Bernstein, Achtstein (dawniej również jako Electrum, Carabe ); jest kopalną żywicą, pochodząca z drzew iglastych ( Pinus succinifera Conventz) epoki oligocenu (okres trzeciorzędu) w erze kenozoicznej. Surowy bursztyn ma postać bryłekbarwy żółtej
HELLEBORUS – CIEMIERNIK W FITOTERAPII « MEDYCYNA …TRANSLATE THISPAGE
Helleborus niger L. (ciemiernik biały), ang. Christmas rose, niem. Christrose i Helleborus viridis L. (ciemiernik zielony), ang. Green hellebore, niem. Grüne Nieswurz z rodziny jaskrowatych – Ranunculaceae były stosowane w medycynie jako środek nasercowy, moczopędny i przeczyszczający. Surowcem był korzeń – Radix Hellebori, a poprawnie kłącze – Rhizoma Hellebori. ROŚLINY PRZECIWWIRUSOWE PRZYDATNE W PRAKTYCZNEJTRANSLATE THIS PAGE Rośliny przeciwwirusowe przydatne w praktycznej fitoterapii. « Medycyna dawna i współczesna. Wydano monografię naukową VI konferencji “Rośliny zielarskie, kosmetyki naturalne i żywność funkcjonalna” – Medycyna komplementarna w zapobieganiu i leczeniu chorób cywilizacyjnych, Krosno-Wrocław 2019. ». GLIKOKININY W LECZENIU CUKRZYCY I TROCHĘ O …TRANSLATE THIS PAGE Glikokininy (glukokininy) to substancje o różnej budowie chemicznej, zawarte w roślinach, które są zdolne do obniżania poziomu glukozy w osoczu krwi. Inaczej mówiąc glikokininy to fitoskładniki o właściwościach hipoglikemicznych. Glikokininy są przydatne w leczeniu cukrzycy oraz w ogóle jako środki przeciwdziałające hiperglikemii, bez względu na przyczynę tego objawu. FLAWONOIDY A KULTURYSTYKA « MEDYCYNA DAWNA I …TRANSLATE THIS PAGE Bioflawonoidy to raczej nazwa komercyjna, mająca kojarzyć się z czymś naturalnym, biodostępnym, zdrowym. Z punktu widzenia chemicznego nazwa ta nie ma uzasadnienia. Bioflawonoidy są synonimową nazwą witaminy P (nie mylić z witaminą PP!), stosowaną od dawna w medycynie. Witamina P ( etymologia symbolu –Permeabilitas
* -> Herbarium św. Franciszka Ojców Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach. Tradycyjne Klasztorne Preparaty Ziołowe! * -> Instytut Medycyny Klasztornej w Katowicach-Panewnikach. Specjalistyczne i zawodowe kursy z zakresu zielarstwa i fitoterapii. * -> Sklep Instytutu Medycyny Klasztornej w Katowicach. Naturalne preparaty tradycyjne o. dra Marcelina Pietryji i dra HenrykaRóżańskiego
MEDYCYNA DAWNA I WSPÓŁCZESNA Dr Henryk Różański; nauki medyczne i biologiczne; fitoterapia,fitochemia…
Comments Posts
NAJNOWSZE WPISY
* Książka “Przewodnik fitoterapeuty. Preparaty ziołowe – zestawy” została wydana i jest dostępna w sprzedaży. * HMB – kwas 3-hydroksy-3-metylomasłowy – sól wapniowa; Calcium beta-hydroxy-beta-methylbutyrate w praktycznej terapii imedycynie sportowej
* Obrzan – Macleaya w praktycznej fitoterapii. * Acetolum – nazwa dla dwóch różnych leków w dawnej medycynie * Znów pochwała dla Herbapolu-Kraków, tym razem Cholitol.ARCHIWA
* Maj 2021
* Marzec 2021
* Styczeń 2021
* Grudzień 2020
* Marzec 2020
* Luty 2020
* Styczeń 2020
* Grudzień 2019
* Listopad 2019
* Październik 2019
* Wrzesień 2019
* Sierpień 2019
* Maj 2019
* Luty 2019
* Styczeń 2019
* Grudzień 2018
* Listopad 2018
* Wrzesień 2018
* Sierpień 2018
* Lipiec 2018
* Czerwiec 2018
* Maj 2018
* Kwiecień 2018
* Marzec 2018
* Luty 2018
* Grudzień 2017
* Listopad 2017
* Sierpień 2017
* Lipiec 2017
* Czerwiec 2017
* Maj 2017
* Kwiecień 2017
* Marzec 2017
* Sierpień 2016
* Lipiec 2016
* Maj 2016
* Marzec 2016
* Luty 2016
* Styczeń 2016
* Listopad 2015
* Październik 2015
* Wrzesień 2015
* Lipiec 2015
* Czerwiec 2015
* Maj 2015
* Kwiecień 2015
* Marzec 2015
* Luty 2015
* Styczeń 2015
* Grudzień 2014
* Listopad 2014
* Październik 2014
* Sierpień 2014
* Czerwiec 2014
* Maj 2014
* Kwiecień 2014
* Luty 2014
* Styczeń 2014
* Grudzień 2013
* Październik 2013
* Wrzesień 2013
* Sierpień 2013
* Lipiec 2013
* Maj 2013
* Kwiecień 2013
* Marzec 2013
* Luty 2013
* Styczeń 2013
* Grudzień 2012
* Listopad 2012
* Październik 2012
* Wrzesień 2012
* Sierpień 2012
* Maj 2012
* Kwiecień 2012
* Marzec 2012
* Luty 2012
* Styczeń 2012
* Grudzień 2011
* Listopad 2011
* Październik 2011
* Wrzesień 2011
* Sierpień 2011
* Lipiec 2011
* Czerwiec 2011
* Maj 2011
* Kwiecień 2011
* Marzec 2011
* Luty 2011
* Styczeń 2011
* Grudzień 2010
* Listopad 2010
* Październik 2010
* Wrzesień 2010
* Sierpień 2010
* Lipiec 2010
* Czerwiec 2010
* Maj 2010
* Kwiecień 2010
* Marzec 2010
* Luty 2010
* Styczeń 2010
* Grudzień 2009
* Listopad 2009
* Październik 2009
* Wrzesień 2009
* Sierpień 2009
* Lipiec 2009
* Czerwiec 2009
* Maj 2009
* Kwiecień 2009
* Marzec 2009
* Luty 2009
* Styczeń 2009
* Grudzień 2008
* Listopad 2008
* Październik 2008
* Wrzesień 2008
* Sierpień 2008
* Lipiec 2008
* Czerwiec 2008
* Maj 2008
* Kwiecień 2008
* Marzec 2008
* Luty 2008
* Styczeń 2008
* Grudzień 2007
* Listopad 2007
* Październik 2007
* Wrzesień 2007
* Sierpień 2007
* Lipiec 2007
* Czerwiec 2007
* Maj 2007
* Kwiecień 2007
* Marzec 2007
* Luty 2007
KATEGORIE
* Aminokwasy
* aminokwasy, aminy i amidy * Anatomia prawidłowa i patologiczna * Aspekty fizjologiczne i biochemiczne* Bez kategorii
* Biochemia medyczna* Biologia Medyczna
* Biopierwiastki i minerały lecznicze* Botanika
* Choroby
* Cytologia i histologia * Farmacja dawna i współczesna * Farmakologia dawna i współczesna * Fitochemia i fitofarmakologia* Fizjologia
* Historia Medycyny i Farmacji * Historia Nauk Biologicznych * Konferencje, wydarzenia * Kosmetyki i składniki kosmetyków* Kursy
* Leki dawne
* Leki nietypowe
* Leki współczesne* Ludzie nauki
* Medycyna sportowa
* Moje eksperymenty z dawnymi medykamentami * Nieprzewidziane eksperymenty i badania * Nowo oddane stronki* O jedzeniu
* O kosmetykach i ich składnikach * O kosmetykach moje rozważania * O lekach aptecznych * O lekach, których już nie ma, ale które kocham* O suplementach
* O truciznach
* Olejki eteryczne
* Praktyczny poradnik zielarski* Przyprawy
* Rośliny lecznicze * Rośliny z ogródka Teściowej* Rozmaitości
* Rozmaitości z kraju i ze świata* Sole lecznicze
* Studia
* Suplementy
* Surowce zwierzęce * Świat w fotografii * Świat wokół nas na fotografii * Trucizny i szkodliwości* Uncategorized
* Witaminy i prowitaminy* Wody zdrojowe
* Zapowiedzi wydawnicze * Zdrowe odżywianie* Zioła Ayurveda
* Ziółka i zwierzątka z Ogródka Doktora Luskiewnika* Zoologia
Czerwiec 2021
P
W
Ś
C
P
S
N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
Maj
KATEGORIE
* Aminokwasy
* aminokwasy, aminy i amidy * Anatomia prawidłowa i patologiczna * Aspekty fizjologiczne i biochemiczne* Bez kategorii
* Biochemia medyczna* Biologia Medyczna
* Biopierwiastki i minerały lecznicze* Botanika
* Choroby
* Cytologia i histologia * Farmacja dawna i współczesna * Farmakologia dawna i współczesna * Fitochemia i fitofarmakologia* Fizjologia
* Historia Medycyny i Farmacji * Historia Nauk Biologicznych * Konferencje, wydarzenia * Kosmetyki i składniki kosmetyków* Kursy
* Leki dawne
* Leki nietypowe
* Leki współczesne* Ludzie nauki
* Medycyna sportowa
* Moje eksperymenty z dawnymi medykamentami * Nieprzewidziane eksperymenty i badania * Nowo oddane stronki* O jedzeniu
* O kosmetykach i ich składnikach * O kosmetykach moje rozważania * O lekach aptecznych * O lekach, których już nie ma, ale które kocham* O suplementach
* O truciznach
* Olejki eteryczne
* Praktyczny poradnik zielarski* Przyprawy
* Rośliny lecznicze * Rośliny z ogródka Teściowej* Rozmaitości
* Rozmaitości z kraju i ze świata* Sole lecznicze
* Studia
* Suplementy
* Surowce zwierzęce * Świat w fotografii * Świat wokół nas na fotografii * Trucizny i szkodliwości* Uncategorized
* Witaminy i prowitaminy* Wody zdrojowe
* Zapowiedzi wydawnicze * Zdrowe odżywianie* Zioła Ayurveda
* Ziółka i zwierzątka z Ogródka Doktora Luskiewnika* Zoologia
ARCHIWA
* Maj 2021
* Marzec 2021
* Styczeń 2021
* Grudzień 2020
* Marzec 2020
* Luty 2020
* Styczeń 2020
* Grudzień 2019
* Listopad 2019
* Październik 2019
* Wrzesień 2019
* Sierpień 2019
* Maj 2019
* Luty 2019
* Styczeń 2019
* Grudzień 2018
* Listopad 2018
* Wrzesień 2018
* Sierpień 2018
* Lipiec 2018
* Czerwiec 2018
* Maj 2018
* Kwiecień 2018
* Marzec 2018
* Luty 2018
* Grudzień 2017
* Listopad 2017
* Sierpień 2017
* Lipiec 2017
* Czerwiec 2017
* Maj 2017
* Kwiecień 2017
* Marzec 2017
* Sierpień 2016
* Lipiec 2016
* Maj 2016
* Marzec 2016
* Luty 2016
* Styczeń 2016
* Listopad 2015
* Październik 2015
* Wrzesień 2015
* Lipiec 2015
* Czerwiec 2015
* Maj 2015
* Kwiecień 2015
* Marzec 2015
* Luty 2015
* Styczeń 2015
* Grudzień 2014
* Listopad 2014
* Październik 2014
* Sierpień 2014
* Czerwiec 2014
* Maj 2014
* Kwiecień 2014
* Luty 2014
* Styczeń 2014
* Grudzień 2013
* Październik 2013
* Wrzesień 2013
* Sierpień 2013
* Lipiec 2013
* Maj 2013
* Kwiecień 2013
* Marzec 2013
* Luty 2013
* Styczeń 2013
* Grudzień 2012
* Listopad 2012
* Październik 2012
* Wrzesień 2012
* Sierpień 2012
* Maj 2012
* Kwiecień 2012
* Marzec 2012
* Luty 2012
* Styczeń 2012
* Grudzień 2011
* Listopad 2011
* Październik 2011
* Wrzesień 2011
* Sierpień 2011
* Lipiec 2011
* Czerwiec 2011
* Maj 2011
* Kwiecień 2011
* Marzec 2011
* Luty 2011
* Styczeń 2011
* Grudzień 2010
* Listopad 2010
* Październik 2010
* Wrzesień 2010
* Sierpień 2010
* Lipiec 2010
* Czerwiec 2010
* Maj 2010
* Kwiecień 2010
* Marzec 2010
* Luty 2010
* Styczeń 2010
* Grudzień 2009
* Listopad 2009
* Październik 2009
* Wrzesień 2009
* Sierpień 2009
* Lipiec 2009
* Czerwiec 2009
* Maj 2009
* Kwiecień 2009
* Marzec 2009
* Luty 2009
* Styczeń 2009
* Grudzień 2008
* Listopad 2008
* Październik 2008
* Wrzesień 2008
* Sierpień 2008
* Lipiec 2008
* Czerwiec 2008
* Maj 2008
* Kwiecień 2008
* Marzec 2008
* Luty 2008
* Styczeń 2008
* Grudzień 2007
* Listopad 2007
* Październik 2007
* Wrzesień 2007
* Sierpień 2007
* Lipiec 2007
* Czerwiec 2007
* Maj 2007
* Kwiecień 2007
* Marzec 2007
* Luty 2007
STRONY
* Inne moje strony (wybrane)* Kontakt z autorem
* O kompilatorach i odezwa do nich * Od Autora – wyjaśnienia * Polityka komentarzy* Wymiana linków
* Wyszukiwarka – porady* Site Map
NAJNOWSZE KOMENTARZE * Borowina - dla zdrowia - Zachwycona Naturąo Borowina –
Limus
* Jacek o Inulinum – inulina jako prebiotyk * werbena o Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej opublikowało opis zawodu zielarz-fitoterapeuta, kod zawodu 323012. * Roman o Majeranek – Majorana w praktycznej fitoterapii * Galasy ( Galla ) - zastosowanie w ziołolecznictwie. - Blogzielarski Plantago
o Acidum gallicum – kwas galusowy jako lek w dawnej medycynie WWW.LABORATORIUMZIELARZA.PL 5 lutego, 2020 | Tags: laboratorium , laboratoriumzielarza,
laboratoriumzielarza.pl| Category: Bez
kategorii, Rozmaitości,Suplementy
| Leave a comment
KSIĄŻKA “PRZEWODNIK FITOTERAPEUTY. PREPARATY ZIOŁOWE – ZESTAWY” ZOSTAŁA WYDANA I JEST DOSTĘPNA W SPRZEDAŻY. NIEDAWNO UKAZAŁA SIĘ NASZA NOWA KSIĄŻKA: “PRZEWODNIK FITOTERAPEUTY. PREPARATY ZIOŁOWE – ZESTAWY”.format 160 x 230 mm
ilość stron 308
oprawa broszurowa, ze skrzydełkami Bliższe informacje, zakup: https://www.herbarium.katowice.pl/henryk-rozanski-marcelin-jan-pietryja-poradnik-fitoterapeuty-preparaty-ziolowe-zestawySPIS TREŚCI:
Przedmowa / 7
Rozdział 1
Układ pokarmowy – Systema digestoriumRozdział 2
Układ nerwowy – Systema nervosumRozdział 3
Narządy płciowe – Organa genitaliaRozdział 4
Układ naczyniowy, chłonny i serce – Systema vasorum, lymphaticumet cor
Rozdział 5
Układ oddechowy – Systema respiratoriumRozdział 6
Układ wydalniczy – Systema uropoëticaRozdział 7
Układ krwiotwórczy – Systema hemopoëticaRozdział 8
Przemiana materii – MetabolismusRozdział 9
Układ kostny i stawowy – Systema ossae et articulationesRozdział 10
Skóra – Integumentum commune (cutis)Rozdział 11
Układ odpornościowy – Systema immunologicaRozdział 12
Przeciwnowotworowe – Antitumoral Indeks roślin i preparatów Słownik łacińskich pojęć 28 maja, 2021 | Category: Praktyczny poradnik zielarski,Rośliny
lecznicze,
Rozmaitości,
Rozmaitości z kraju i zeświata
|
Leave a comment
HMB – KWAS 3-HYDROKSY-3-METYLOMASŁOWY – SÓL WAPNIOWA; CALCIUM BETA-HYDROXY-BETA-METHYLBUTYRATE W PRAKTYCZNEJ TERAPII I MEDYCYNIESPORTOWEJ
KWAS 3-HYDROKSY-3-METYLOMASŁOWY (HMB) jest to metabolit leucyny i kwasu 2-ketoizokapronowego. Około 5% leucyny pobranej w pożywieniu przekształcone zostaje w HMB. Działa antykatabolicznie, zapobiegając rozpadowi białek. Białka są wówczas wbudowywane w tkanki. Zwiększa retencję azotu. Podnosi odporność organizmu na infekcje. Działa przeciwmiażdżycowo. Pobudza wzrost masy tkanki mięśniowej. Hamuje proteolizę (rozkład enzymatyczny) białek strukturalnych mięśni po intensywnym treningu, o ok. 40%. Ułatwia regenerację mięśni. Poprawia zdolności resorpcyjne jelita cienkiego i grubego, działając przy tym przeciwwysiękowo i przeciwzapalnie. Pobudza nabłonkowanie, regenerację błony śluzowej żołądka i jelit, stymuluje wzrost enterocytów. Hamuje reakcje alergiczne. Wyraźnie polepsza stan chorych cierpiących na chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy, zespół jelita wrażliwego, chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, ponadto zapalenie uchyłków jelita. Przyspiesza gojenie tkanki nabłonkowej przewodu pokarmowego, zapewnia integrację chłonną i strukturalną jelit. Pomocny w leczeniu zespołu zaburzonego wchłaniania. Stymuluje wzrost zwierząt przez poprawę stanu fizjologicznego kosmków jelitowych i zapobieganie zaburzeniom wchłaniania składników pokarmowych oraz owrzodzeniom i nadżerkom jelit. Właściwości stymulujące wzrost masy mięśni zaobserwowano u zwierząt w 1994 roku. Warto stosować przy owrzodzeniach przewodu pokarmowego u psów (1-1,5 g dziennie) i koni (10 g dziennie). HMB – sól wapniowa HMB wykazuje synergizm z korzeniem lukrecji i korzeniem babki zwyczajnej (korzenie babki mogą być pozyskiwane cały rok, należy je gotować w wodzie 20 minut, odwary 5%, najlepiej na świeżym korzeniu rozdrobnionym; dawka 100 ml 2 razy dziennie na czczo) w leczeniu owrzodzeń i stanów zapalnych przewodu pokarmowego. W poprawie integralności nabłonkowej przewodu pokarmowego najlepiej HMB łączyć z maślanami (maślan sodu, wapnia lub potasu), kwasem kapronowym, kaprylowym lub izowalerianowym/walerianowym oraz solami wapnia (fosforan wapnia, węglan wapnia, glukonian i mleczan wapnia, dawka 0,5 g dziennie na czczo). Działanie regenerujące i przeciwzapalne na przewód pokarmowy HMB wzmaga olej rokitnikowy, olej konopny, olej cedrowy i olej rydzowy (1-2 łyżki oleju dziennie na czczo, z HMB). Efektywna dawka HMB wynosi przynajmniej 2-3 g dziennie. Wg niektórych badań HMB podnosi siłę mięśniową nawet o kilkanaście procent w porównaniu z grupą otrzymującą placebo. Wg F. Delaviera i M. Gundilla beta-hydroksy-beta-metylomaślan (HMB) może potencjalnie znaleźć więcej zastosowań w dyscyplinach wytrzymałościowych, bowiem sprzyja wykorzystywaniu kwasów tłuszczowych jako źródła energii dla organizmu, oszczędzając glikogen w mięśniach (badania dra Matthew D. Vukovich z Uniwersytetu Stanowego Dakoty Południowej, 2001). SPORTOWCY POWINNI ŁĄCZYĆ HMB Z KOZIERADKĄ (_TRIGONELLA_), JUKĄ (_YUCCA_), BUZDYGANKIEM (_TRIBULUS_), POCHRZYNEM (_DIOSCOREA_), WĄKROTKĄ (_CENTELLA_) I _CYNOSIS ARACHNOIDES. _ U kobiet uprawiających sport, kształtujących sylwetkę ciała, HMB w połączeniu z wąkrotką, pochrzynem, lucerną (ziele lucerny) i juką pozwala na przyrost masy mięśniowej bez przyrostu tkanki tłuszczowej i jednocześnie zatrzymanie nadmiernego katabolizmu białek. Zestaw tych składników opóźnia też proces starzenia przez hamowanie degradacji białek i istoty międzykomórkowej tkanki łącznej, np. przez hamowanie elastazy, kolagenazy i hialuronidazy. Skojarzenie wąkrotki, lucerny i HMB jest korzystne dla kobiet w czasie menopauzy, aby zatrzymać procesy redukcji masy mięśniowej i uzyskać efekt estrogenny, a zarazem anaboliczny i wzmagający odnowę tkanek. _Centella_, czyli wąkrotka dodatkowo poprawia pamięć. Lucerna i wąkrotka należą też do ziół immunostymulujących. RP. MIKSTURA PRZECIWWRZODOWA I PRZECIWZAPALNA DLA PRZEWODUPOKARMOWEGO.
HMB 5%
Olej rokitnikowy 10% Olej tłusty cedrowy lub konopny 10% Ajerkoniak jako źródło lecytyny lub preparat Ovobiovita Initium 25% Nalewka z korzenia lukrecji 1:10 na alkoholu 60-70% – 10% Nalewka z kory kondurango (_Marsdenia condurango) 1:10 na alkoholu60-70% – 10%_
_Kwas walerianowy lub izowalerianowy 2%_ _Olejek miętowy 0,25%_ _Pantenol 70-75% w płynie 0,2%_ _Witamina E płynna (300 j.m./ml) 0,2%_ _Tran płynny czysty 1%_ _Kwas galusowy, ferulowy lub elagowy 1%_ _Witamina C krystaliczna lub palmitynian askorbylu 0,5%__Melasa do 100 g_
DAWKOWANIE: 1 łyżeczka (5 ml) 2 razy dziennie, na czczo, przez przynajmniej 3 tygodnie. ZASTOSOWANIE: choroba wrzodowa, zespół jelita wrażliwego, zapalenie uchyłków jelita grubego, owrzodzenia jelit, choroba Crohna, stany zapalne przewodu pokarmowego. Pomocniczo w leczeniu stanów zapalnych i wysiękowych płuc. Choroby alergiczne. Pomocniczo przy nowotworach. DZIAŁANIE: przyspieszające gojenie owrzodzeń i nadżerek w przewodzie pokarmowym; powlekające, osłaniające, przeciwzapalne; uszczelniające nabłonek jelit, przeciwwysiękowe, rozkurczowe, pobudzające nabłonkowanie.__
__HMB W POSTACI PROSZKU BEZ DODATKÓW JEST DOSTĘPNY W SKLEPIE LABORATORIUM ZIELARZA: https://www.laboratoriumzielarza.pl/sklep 23 marca, 2021 | Category: Biochemia medyczna,Biologia Medyczna,
Medycyna sportowa,
O suplementach,
Suplementy
| Leave a comment
OBRZAN – MACLEAYA W PRAKTYCZNEJ FITOTERAPII. Rodzaj _Macleaya_ – OBRZAN należy do rodziny makowatych – _Papaveraceae_ i obejmuje 4 gatunki. Najbardziej znane są dwa: OBRZAN SERCOWATY – _Macleaya cordata_ (Willdenow) Robert Brown i OBRZAN DROBNOOWOCKOWY – _Macleaya microcarpa Fedde._ Obrzany pochodzą z Japonii i Chin, jednakże są uprawiane do celów ozdobnych na wszystkich kontynentach. W polskich szkółkach ogrodniczych bez problemu można nabyć sadzonki. Dorastają do około 2 m wysokości. Liście są sinawe lub zielonawo-niebieskie, z nalotem, sercowate u nasady, wcinane, o 7-9 łatkach. Kwiaty zebrane w wiechy, rurkowe, bezpłatkowe. Kwiaty u _Macleaya microcarpa_ są żółtawe lub różowe, natomiast u _Macleaya cordata_ – białe. Lubią stanowiska słoneczne, wilgotne i żyzne, choć są w stanie rosnąć na glebach słabych. Wrażliwe na mroźne wiatry, szczególnie wiosną. Duże rośliny bez problemu znoszą polskie zimy. Oba gatunki rosnące blisko siebie krzyżują się. OBRZAN DROBNOOWOCKOWY WIOSNĄ, KROSNO. W niektórych układach systematycznych rodzaj _MALEAYA_ jest włączona do rodzaju _BOCCONIA_, który liczy 11 gatunków pochodzących z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Bokkonie są bardzo podobne morfologicznie do _MACLEAYA_. W związku z tym istnieją nazwy botaniczne synonimowe dla obu gatunków: _Bocconia cordata Wildenow_ Dla _Macleaya cordata_) i _Bocconia microcarpa Maximowicz_ (dla _Macleaya microcarpa_). Nazwa rodzaju _MACLEAYA_ pochodzi od nazwiska szkockiego przyrodnika ALEKSANDRA MACLEAYA (MCLEAY) (1767-1848), który prowadziła badania nad owadami i roślinami w Australii. Alexander Macleay (źródło obrazka: https://artuk.org/) Obrzany zawierają rury mleczne, stąd przy skaleczeniu wydzielają żółty lub pomarańczowy sok. Oba gatunki są lecznicze. Znalazły również zastosowanie w dodatkach paszowych jako stymulatory wzrostu, hamujące dekarboksylację aminokwasów w jelicie grubym, dzięki czemu zwiększają odzyskiwanie aminokwasów z paszy. Przez hamowanie aktywności bakterii i grzybów oraz blokowanie dakarboksylaz drobnoustrojów zmniejszają wytwarzanie amin biogennych i szkodliwych gazów kałowych (kadaweryna, skatol, putrescyna, indol, metan, siarkowodór i in.). W związku z tym poprawia się też stan powietrza w pomieszczeniach inwentarskich. Poprawiają strawność i wchłanialność aminokwasów z paszy. Podobne zastosowanie wyciągi z obrzanu mają w medycynie sportowej. Wiele lat temu dla firmy Megabol opracowałem preparaty poprawiające bilans aminokwasowy u sportowców, właśnie przez hamowanie utraty aminokwasów wskutek nadmiernej działalności mikroorganizmów jelitowych. Sportowcy, którzy spożywają koncentraty białkowe i aminokwasy nie wykorzystują ich w dużej mierze z powodu słabej przyswajalności i nadmiernej żerności bakterii. Ważne jest wówczas pobudzenie czynności sekrecyjno-absorpcyjnych układu pokarmowego i jednoczesne zahamowanie nadmiernych procesów fermentacyjnych i gnilnych w jelicie grubym. Gazy kałowe przy diecie wysokobiałkowej stają się niezmiernie szkodliwe dla nerek, wątroby, mózgu i mięśni szkieletowych. Powodują szybkie zmęczenie mięśni podczas intensywnego wysiłku fizycznego. Obciążają również bardzo wątrobę. Wówczas pomocne okazują się preparaty oparte na naturalnych inhibitorach dekarboksylacji aminokwasów, działających w jelicie grubym. Do takich należą między innymi saponiny oraz alkaloidy, np. zawarte w _Chelidonium majus L., Macleaya cordata L., Eschscholzia californica Cham., Hydrastis canadensis L., Yucca filamentosa L_., czy _Agave americana L_. Substancje te ograniczając powstawanie amin biogennych i siarkowodoru zapobiegają nieprzyjemnemu zapachowi z jamy gębowej i kału, co również zostało wykorzystane w weterynarii, np. preparaty saponinowe dla koni, czy psów. OBRZAN JESIENIĄ, KROSNO. Surowcem farmaceutycznym jest ziele lub sam liść obrzanu – Herba et Folium Macleayae, które zbieramy przed lub w czasie kwitnienia. Również nasiona _Macleaya_ mogą być źródłem cennego oleju, bogatego w kwas linolowy (ok. 70%), kwas oleinowy (ok. 15%), palmitynowy (ok. 6%) i stearynowy (ok. 2%). Ziele lub liście można suszyć w normalnej temperaturze, w przewiewnym miejscu. Cenny jest także świeży surowiec, z którego polecam Freshtinktur Macleayae (1:10 na alkoholu 70%). W medycynie ludowej krajów azjatyckich obrzan jest stosowany jako środek wątrobowy, przeciwzapalny i przeciwbólowy, ponadto w leczeniu zakażonych ran. Zawartość alkaloidów w zielu obu gatunków wynosi około 3%, przy czym moje badania wykazały, że w Polsce uprawiane _Macleaya cordata_ i _Macleaya microcarpa_ zawierały niestety około 0,6-0,75% alkaloidów jesienią i około 0,9% alkaloidów latem, przed kwitnieniem. Należy jednak podkreślić, że ta zawartość alkaloidów surowcu krajowym jest wystarczająca do celówleczniczych.
Wśród alkaloidów Macleaya wymienic należy dihydrosangwinarynę, dihydrochelerytrynę, protopinę, alfa-alokryptopinę, bokonarborynę A i B, chelidimerynę, kryptopinę, sangwidimerynę, norsangwinarynę, homochelidoninę, berberynę i koptyzynę. Macleaya może być alternatywą dla glistnika jaskółcze ziele Chlidonium majus L. zawiera bowiem homochelidonię, chelirubinę, chelidimerynę, kryptopinę, berberynę, koptyzynę, chelilutynę, protopinę, chelerytrynę, czy sangwinarynę. Obrzan jest bogaty w fenolokwasy: kwas galusowy, gentyzynowy, para-kumarowy, 3-hydroksybenzoesowy, protokatechowy, kawowy, ferulowy i synapinowy. Wyciągi z obrzanów działają antybakteryjnie i przeciwwirusowo, podobnie jak preparaty glistnikowe. Wywierają również wpływ przeciwnowotworowy (np. rak prostaty, jelita grubego, gruczolakorak płuc). Napar i nalewka z ziela obrzanu wzmagają wydzielanie żółci, znoszą kolki i rozluźniają mięsnie poprzecznie prążkowane. Typowe _spasmolyticum_ i _myorelaxanthium_. Obrzan ma też działanie hipotensyjne. Wyciągi z obrzanu hamują wzrost Staphylococcus aureus opornego na metycylinę, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa. Wykazują aktywność przeciwpasożytniczą, podobnie jak glistnik, gorzknik, maczek kalifornijski, czy krwica kanadyjska, głównie pierwotniakobójcze, np. wobec Plasmodium, Leishmania, Trypanosoma, Trichomonas i ameb (Amoeba). Nalewka z obrzanu to dobre analgeticum. Znosi nerwobóle, bóle naczyniowe i bóle mięśniowe. Napar, odwar i nalewka hamują stany zapalne i alergiczne. Maści i żele zawierające wyciąg z obrzanu, podobnie jak z glistnika można użyć w leczeniu urazów skóry, mięśni, chrząstek, ścięgien i stawów. Alkaloidy i białka zawarte w obrzanie i glistniku działają hamująco na rewertazę (odwrotną transkryptazę), stąd prawdopodobnie wynika wpływ wirusostatyczny wobec HIV i koronawirusów. Zresztą podobne surowce zalecano od dawna przy nowotworach wywołanych przez wirusy, przy opryszczce, wirusach brodawczaka, wirusowego zapalenia wątroby, czy grypy. Obecne badania potwierdzają te zalecenia i próbują wyjaśnić mechanizm działania. Alkaloidy, glikoproteiny i białka zawarte w roślinach alkaloidowych reagują ze swoistymi enzymami i białkami strukturalnymi wirusów. Z kolei u grzybów i bakterii często zakłócają aparat transkrypcyjny, translacyjny i działanie pompbłonowych.
MACLEAYA MICROCARPA, KROSNO. PREPARATY I DAWKOWANIE NAPAR – _INFUSUM MACLEAYAE_: 1-1,5 g surowca suchego zalać 120 ml wrzącej wody, parzyć pod przykryciem 20 minut. 100 ml 3 razydziennie.
NALEWKA – _TINCTURA MACLEAYAE_: 100 g surowca świeżego lub suchego zalać 1000 ml alkoholu 70%, macerować przynajmniej 2 tygodnie. Zażywać 1-3 razy dziennie po 5 ml w 100 ml wody. MAŚĆ/ŻEL/PULPA Z _MACLEAYA__ _w oleju lnianym lub konopnym, zawierające 10-15% świeżej papki z ziela/liści obrzanu, stabilizowanej etanolem 70%: miejsca kontuzjowane, rany, miejsca bolące smarować 2-3 razy dziennie, ponadto w opatrunkach. Zmiany chorobowe na skórze smarować świeżym pomarańczowym sokiem z rośliny, podobnie jak glistnikiem. WSKAZANIA: kolka żółciowa, jelitowa, nerkowa, nadciśnienie, kamica żółciowa, kamica moczowa, kaszel, astma oskrzelowa, spastyczności mięśni szkieletowych, zaburzenia trawienne, niestrawność, bóle brzucha, nerwobóle, bóle mięśni infekcje wirusowe i bakteryjne, choroby alergiczne, stany zapalne i obrzęk gruczołu krokowego, zaburzenia w oddawaniu moczu u kobiet i mężczyzn, bóle miesiączkowe, nerwice wegetatywne, nadpobudliwość psychoruchowa, bóle odbytu podczas defekacji. ZEWNĘTRZNIE: rany, infekcje skórne, urazy (kontuzje), do płukania jamy ustnej przy zapaleniu dziąseł, dopochwowo (globulki zawierające 500 mg wyciągu gęstego) przy infekcjach grzybiczych, bakteryjnych, wirusowych i pierwotniakowych (rzęsistek), doodbytniczo (czopki zawierające 0,5 g wyciągu gęstego, wlewki) przy chorobie hemoroidowej, nowotworach, zapaleniu gruczołu krokowego, infekcjach grzybiczych i bakteryjnych. Atopowe zapalenie skóry – lekkie kremyi żele 5%.
Dłuższe niż 3 tygodnie stosowanie preparatów Macleaya może podnieść poziom enzymów wątrobowych (transaminaz). Obrzanu nie stosować w czasie ciąży. Wzmaga działanie papaweryny, drotaweryny, skopolaminy, kodeiny i morfiny. Nasila działanie przeciwbólowe fenazonu, propyfenazonu, metamizolu, salicylanów, ibuprofenu i indometacyny. Obrzan wzmaga niepożądane działanie indometacyny na układ nerwowy (zawroty głowy, zaburzenia percepcji). Obrzan może nasilać działanie hepatotoksyczne paracetamolu. Może zwiększać wrażliwość komórek nowotworowych na radioterapię przy jednoczesnej protekcji komórek zdrowych. PĘDY OBRZANU KWITNĄCE I OWOCUJĄCE, KROSNO Alkaloidy Macleaya. Źródło: Qifang Lei, Haibo Liu , Yong Peng and Peigen Xiao; Lei et al. Chin Med (2015) 10:37 3 stycznia, 2021 | Category: Botanika, Fitochemia i fitofarmakologia,Praktyczny
poradnik zielarski,
Rośliny
lecznicze, Ziółka i zwierzątka z Ogródka Doktora Luskiewnika| Leave a comment
ACETOLUM – NAZWA DLA DWÓCH RÓŻNYCH LEKÓW W DAWNEJ MEDYCYNIE W XIX i na początku XX wieku stosowano w medycynie _ACETOLUM_. NAZWĄ ACETOLUM OKREŚLANO DWA RÓŻNE LEKI: 1. ACETOLUM obejmował tak naprawdę acetal, tylko który? DR F. WINKLER (1899 r.) podał, że jest to dietyloaldehyd, inaczej zwany etylenodietyloeterem (niepoprawna nazwa), który otrzymywany jest przez destylację alkoholu z kwasem siarkowym w obecności tlenku manganu (MnO2), czyli Braunstein’u. Z kolei polskojęzyczny _Słownik środków lekarskich…_ W. WIOROGÓRSKIEGO z 1914 roku ukazał, że _acetolum_ to eter etyleno dwuetylowy (niepoprawna nazwa) o wzorze: CH3(OC2H5)2 i tutaj niestety autor zapomniał dopisać_ –_CH, powinno być zatem CH3CH(OC2H5)2. KAZAY ENDRE w węgierskim leksykonie farmaceutycznym _Gyogyszereszi Lexicon_ z 1900 r. dla acetalu dał wzór sumaryczny C6H14O2 i odpowiednio CH3CH(C2H5O)2, również nazywając go dietyloaldehydem lub etylidendietyloeterem. Podobny wzór sumaryczny dla acetalu nakreślił PROF. UNIW. WILEŃSKIEGO WŁADYSŁAW KARAFFA-KORBUT w podręczniku _ChemJa farmaceutyczna_ z 1929 r, a także DR FRANCISZEK ADAMANIS (prof. Wydz. Farm. AM w Poznaniu) w _Podręczniku chemii farmaceutycznej_ z 1952 roku. Niewątpliwie wszelkie spory dotyczące tożsamości związku rozwiewa _HAGER HANDBUCH DER PHARMAZEUTISCHEN PRAXIS_, weźmy, np. z roku 1938: _ACETALUM_, acetal, dietyloacetal (stąd w polskich publikacjach acetal etylowy), etylidendietyloeter CH3CH(OC2H5)2. Produkt kondensacji aldehydu octowego z alkoholem etylowym. Skąd ta nazwa etyliden? Otóż etyliden to dwuwartościowy rodnik organiczny o budowie CH3.CH. Zatem _ACETOLUM_ to w dzisiejszej nomenklaturze chemicznej 1,1-Diethoxyethane (acetaldehyde diethyl acetal), albo dawniej Ethylidene diethyl ether (niem. Acetaldehyddiethylacetal). Obecnie w języku polskim moglibyśmy acetal (acetolum) z dawnych lekospisów określić nazwą acetal dietylowy aldehydu octowego. Jest cieczą bezbarwną, o temp. wrzenia 102-104 stopni Celsjusza. Ma nieco owocowy zapach. Jest łatwopalną substancją. Powstaje w czasie destylacji wina oraz bimbru. Nadaje smak whisky i sherry. Winiaki mają różne acetale, niekoniecznie tylko omawiany acetal etylowy. Acetale są to dwualkilowe pochodne wodzianów aldehydów R•CH(OR’)2 tworzące się przez działanie alkoholi na aldehydy. W środowisku zasadowym i obojętnym są stabilne. W środowisku kwaśnym rozkładają się do aldehydu i alkoholu. ACETAL, czyli _acetolum_ w dawnej medycynie uważany był za _hypnoticum_, czyli środek nasenny, który wg ówczesnych farmakologów działał podobnie jak wodzian chloralu. Czasami dodawano go do nalewek ziołowych uspokajających i przeciwbólowych. Łączono _acetolum_, np. z nalewką opium, potem z czystą morfiną. Z tego względu, że podobnie jak wodzian chloralu działa drażniąco na błony śluzowe – wprowadzano go do syropów śluzowych oraz maceratów bogatych w śluzy i gumy, np. z gumą arabską. Rp. Acetali 8,0-12,0Gumm. arab. 15,0
Aq. Naphae 25,0 (dla wyjaśnienia podam, że jest to Aqua Aurantii florum, czyli hydrolat z kwiatów pomarańczy, Orange Flower Water, którą można również przygotować jako wodę aromatyczną mieszając wodę destylowaną z olejkiem Neroli, stąd również nazwaAqua Neroli)
DS.
Acetal podawano doustnie w dawce 8-12 g. Czasem również doodbytniczo we wlewkach z gumą arabską. Działa nie tylko uspokajająco, ale również przeciwbólowo. Nasila działanie roślinnych i syntetycznych środków przeciwbólowych. 2. Pod nazwą _ACETOLUM_ = _ACETALUM_ opisywano i wydawano również zupełnie inny lek, mianowicie mieszaninę olejków eterycznych z octanem etylu. W recepturze octan etylu jest pod nazwą _Aether aceticus, _czyli eteru octowego. RP. ACETOLUM PRZY BÓLACH GŁOWY (KOPFSCHMERZEN) Aetheris acetici 15,0 (octan etylu, 15 g) Ol. Cort. Aurantii gtt. III (olejek ze skórki gorzkiej pomarańczy, 3krople)
Ol. Thymi gtt. III (olejek tymiankowy, 3 krople) Ol. Caryophyll. gtt. III (olejek goździkowy, 3 krople) Ol. Lavandul gtt. III (olejek lawendowy, 3 krople) Ol. Citri gtt. VI (olejek cytrynowy, 6 kropli) Ol. Rosmarini gtt. VII (olejek rozmarynowy, 7 kropli) Ol. Bergamott gtt. X (olejek bergamotowy, 10 kropli) Mentholi 5,0 (mentol, 5 g) Spiri. 150,0 (spirytus etylowy 75-80% lub absolutny, 150 g) DS. Do wcierania w bolące miejsca. Istniała również wersja tego leku wzbogacona w olejek macierzankowy (Ol. Serpylli), który dodawano do całości w ilości 3 kropli (gtt.III).
Preparat również używano do wcierania w inne miejsca dla poprawy krążenia krwi i limfy, przy bólach stawów, mięśni inerwobólach.
Octan etylu CH3•CO•OC2H5, czyli eter etylowy kwasu octowego występuje w wielu olejkach eterycznych i żywicach. Ma postać cieczy bezbarwnej o temp. wrzenia ok. 77 stopni C. Posiada lekko owocowy zapach. Nie rozpuszcza się w wodzie, ale w dowolnych ilościach jest rozpuszczalny w alkoholach, tłuszczach i eterze dietylowym. Dawniej szeroko używany w medycynie. W biologii do usypiania bezkręgowców, np. owadów. Podany doustnie w małych dawkach działał pobudzająco (podniecająco), w większych nasennie. Ponadto zewnętrznie do przemywania skóry jako środek oczyszczający i przeciwbólowy, a także do wąchania przy omdleniu. Łączono go z nalewką strychninową, stroiczkową (Lobelia), aminkową (aminek egipski) i in. Octan etylu jest też dobrym rozpuszczalnikiem do surowców zielarskich. Ekstrahuje składniki lipofilne, np. żywice, olejki, niektóre alkaloidy, barwniki lipofilne. 31 grudnia, 2020 | Category: Farmacja dawna i współczesna,Farmakologia
dawna i współczesna,Leki
dawne, O lekach, których już nie ma, ale które kocham,Olejki
eteryczne | Leave acomment
ZNÓW POCHWAŁA DLA HERBAPOLU-KRAKÓW, TYM RAZEM CHOLITOL. Uwierzcie mi Państwo, nie reklamuję za pieniądze Herbapolu, ale znowu muszę pochwalić ich preparat, lek ziołowy – CHOLITOL – płyn doustny. Nie chwalę nawet swoich preparatów na tym blogu, z wyjątkiem dwóch linków do niektórych (Laboratorium Zielarza i Instytut Medycyny Klasztornej/Herbarium św. Franciszka). Chyba nawet w czasie studiów składałem podanie o pracę do Herbapolu-Poznań, ale nawet odpowiedzi nie dostałem . W sumie myślałem o tym wpisie kilka lat temu, ale teraz, przed Świętami po odepchnięciu – niestety nie wszystkich zaległych spraw – postanowiłem coś napisać na temat CHOLITOLU. Używam go od dawna, stoi na półce w moim magazynku leków, w ilości kilku sztuk. Nie szukałem historii tego preparatu. Jest wyjątkowy dla mnie dlatego, że zawiera _Tinctura Belladonnae_, jeden z ostatnich leków ziołowych w naszym kraju, obok HEMOROLU (czopek) i SPASTICOLU (czopek) – w tych ostatnich jest ekstrakt. Pokrzyk wilcza jagoda, kiedyś obecny w licznych lekach obecnie zaginął wskutek transformacji politycznej i po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Ku rozpaczy wielu Czytelników ja należę do osób, którzy twierdzą, że zmiana ustroju i przynależność do Unii Europejskiej zniszczyły Polski Lek Ziołowy; to przyczyniło się do końca jego rozwoju i braku dalszych perspektyw. Jednakże, gdy doczekamy się upadku UE -wtedy mam nadzieję odrodzi się Polska Myśl Farmaceutyczna i Polskie Leki Ziołowe Co dowiemy się w oficjalnych bazach dla lekarzy o Cholitolu?NAZWA HANDLOWA
Cholitol
SUBSTANCJA
nalewka z pokrzyku + nalewka z ostryżu barwierskiego (kurkumy) + wyciąg z karczochów + nalewka z mięty pieprzowej + sok z ziela mniszka lekarskiego + nalewka z kozłkapOSTAĆ
płyn
SKŁAD
100 g zawiera: 7 g nalewki z pokrzyku, 11 g nalewki z karczochów, 30 g nalewki z ostryżu barwierskiego (kurkumy), 12 g nalewki miętowej, 15 g nalewki z kozłka, 25 g soku z mniszkaOPAKOWANIE
35 ml
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY (PRODUCENT)Herbapol Kraków
CENA 100%
7,02 zł
DOSTĘPNOŚĆ
OTC – lek dostępny bez recepty Uważam, że CHOLITOL jest świetnie skomponowany. Uwzględnia wszystkie koergizmy hiperaddycyjne i tym samym synergizm. Wstrzela się w koncepcję/klucz moich idoli: dra med. Gerharda Madausa i o.Johanna Künzle.
NALEWKA Z KURKUMY – _TINCTURA CURCUMAE_, czyli z ostryżu działa rozkurczowo, żółciopędnie i żółciotwórczo. Zapobiega dyskinezom dróg żółciowych i kamicy żółciowej. Działa przy tym antybakteryjnie i fungistatycznie. Pobudza czynności żołądka, jelit, trzustki i wątroby. Wspomaga procesy odtruwania. Zmniejsza ryzyko wystąpienia kolek jelitowych, czy żółciowych. Badając skład jakościowy Cholitolu potwierdziłem wszystkie składnikiczynne kurkumy.
SOK Z MNISZKA LEKARSKIEGO (_SUCCUS TARAXACI)_ – _Taraxacum officinale Weber (syn. Leontodon taraxacum L., Taraxacum vulgare Lam_., _Taraxacum Dens-leonis_ _Desfontaines_), z rodziny złożonych – _Compositae _(astrowatych – _Asteraceae_) zawiera kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy, cykoriowy; 24-40% inuliny (korzeń), trójterpeny (taraksasterol, beta-amyryna, taraksakozyd), glikozyd kwasu taraksynowego i taraksadiolu, fitosterole, flawonoidy (luteolina, apigenina, chryzoeriol, kwercetyna, izoramnetyna), sole potasu (w zielu 4,5%), inozytol (ziele 5-7%). Zawartość inuliny w korzeniu jest zmienna i zależy od fazy wegetacyjnej; największa jestw jesieni.
Taraksasterol – wzór strukturalny. Kwas kawowy – wzór strukturalny. Dawniej (od 1839 roku) gorzki składnik (mieszanina laktonów i glikozydu) mniszka określano mianem taraksacyny, natomiast żywicowatą substancję z mniszka nazwą taraksaceryny (Kromayer 1861 r.). Mniszek jest stosowany w medycynie oficjalnej od XIII wieku jako środek typowo „wątrobowy”. Opisywany i polecany przez największych fitoterpaeutów, m.in. Mathhiolus’a, Gesner’a, Lonicerus’a, Fuchs’a, Zwinger’a, Delius’a, Bock’a, Bussemaker’a, Chabrol’a. Wywiera silne właściwości żółciopędne, żółciotwórcze, odtruwające, przeciwzapalne i rozkurczowe. Przetwory mniszkowe pobudzają wydzielanie soku żołądkowego bogatego w kwas solny i pepsynę, ponadto soku trzustkowego i enzymów jelitowych. Składniki czynne mniszka wywierają wpływ hepatoprotekcyjny, zapobiegają stłuszczeniu i marskości wątroby oraz powstawaniu kamicy żółciowej. Doświadczenia na zwierzętach wykazały, że ekstrakt wodno-etanolowy z mniszka zapobiega niestrawności pasz o wysokiej koncentracji tłuszczów i białka oraz stymuluje układ odpornościowy, głównie humoralny. Mniszek to cenny środek lipotropowy i wspomagający usuwanie szkodliwych lub zbędnych produktów przemiany materii. Wzmaga diurezę oraz usuwanie kwasu moczowego. Obniża poziom cholesterolu i cukru we krwi. KOZŁEK LEKARSKI – _Valeriana officinalis L. _jest źródłem kłącza – _Rhizoma Valerianae_. Za działanie uspokajające surowca odpowiedzialne są irydoidy, zwane walepotriatami (ok. 2%) oraz kwas walerianowy, izowalerianowy i walerenowy. Niestety walepotriaty to związki nietrwałe, łatwo ulegające rozpadowi na świetle i w temperaturze powyżej 35o C. Dlatego słusznie, że zastosowano w Cholitolu nalewkę, a nie intrakt. Kłącze kozłka zawiera także alkaloidy pirydynowe (walerianina, aktynidyna), fenolokwasy (kwas chlorogenowy, kwas kawowy), kwas walerianowy, kwas izowalerianowy, kwas masłowy, kwas gamma-aminomasłowy, flawonoidy (apigenina, hesperydyna), olejek eteryczny (ok. 0,8-2%) bogaty w monoterpeny (borneol, kamfen, p-cymen, estry borneolu, limonen) i seskwiterpeny (kwas walerenowy i jego pochodne, walerenol, bisabolen, kadinen, waleranon). Nalewka kozłkowa – _Tinctura Valerianae_ podana doustnie w dawce 5-10 ml w 100 ml wody usuwa objawy zdenerwowania, niepokoju i nerwicy wegetatywnej. Olejek kozłkowy zawiera kwas walerianowy, izowalerianowy, estry walerianowe, kwas masłowy, bisabolen, baleron, kwas walerenowy i in. Kozłek wpływa rozkurczowo na mięśnie gładkie i ułatwia zasypianie. Korzystnie wpływa na nabłonek jelit, bowiem zawiera kwas pelargonowy, walerianowy, masłowy i izowalerianowy, pobudzające wzrost kosmków jelitowych. NALEWKA Z MIĘTY – _TINCTURA MENTHAE_ otrzymywany jest z liścia – _Folium Menthae_, pozyskiwanego z gatunku mięta pieprzowa – _Mentha piperita Linne_, z rodziny wargowych (jasnotowatych) – _Labiatae_ (=_Lamiaceae_). W surowcu jest około 1% olejku eterycznego, a w nim ok. 50% mentolu, 10% mentonu, ponadto felandren, α-pinen, limonen, jasmon, mentofuran, acetalaldehyd, alkohol amylowy, kwas octowy i walerianowy. Do innych istotnych składników mięty należą: flawonoidy (mentozyd, hesperetyna, isorhoifolin, eryodictyol-7-O-rutynozyd, luteolin-7-O-rutynozyd, rutyna), fitol, cholina, azuleny, kwas rozmarynowy, kwas chlorogenowy, kwas kawowy, betaina, garbniki (6-8%). Mentol – wzór strukturalny. Kwas rozmarynowy (rosmarinic acid) – wzór strukturalny. Wyciągi z mięty oraz sam olejek miętowy podane doustnie działają rozkurczowo na mięśnie gładkie, dają efekt przejściowego osuszenia powierzchni błon śluzowych, rozszerzają naczynia krwionośne, pobudzają wentylację płuc, pobudzają psychicznie. Wzmagają uwalnianie żółci. NALEWKA Z KARCZOCHA – _TINCTURA CYNARAE_ otrzymywany z ziela lub samego liścia karczocha – _Herba (Folium) Cynarae_ pozyskanego z gatunku _Cynara scolymus L._ (_Cynara Cardunculus_, var. _sativa_ _Moris_) z rodziny złożonych (astrowatych) – _Compositae (=Asteraceae)_. Karczoch jest znaną rośliną, głównie pod względem walorów spożywczych (smakowych), która jednak od niedawna przeżywa swój renesans także w fitoterapii. Surowiec zawiera cynarynę, czyli kwas 1,5-dikawoilochinowy (ok. 0,03%), kwasy fenolowe ok. 1,5-2% (kawowy, chinowy), inne kwasy organiczne (jabłkowy – 0,8%, fumarowy, bursztynowy), flawonoidy (7-O-glukozyd luteoliny = cynarozyd, 7-O-rutynozyd luteoliny = scolimozyd), laktony seskwiterpenowe gwajanowe (cynaropikryna, grosheimina), triterpeny (taraksasterol), fitosterole (beta-sitosterol), garbniki. Łącznie wszystkie składniki karczocha wywierają silny wpływ żółciopędny, żółciotwórczy i pancreo- oraz hepatoprotekcyjny. Preparaty zawierające frakcję cynarynową regularnie zażywane obniżają stężenie lipidów, cholesterolu i cukru we krwi oraz pobudzają procesy regeneracji hepatocytów. Flawonoidy i kwasy fenolowe oraz cynaryna mają właściwości odtruwające i antyoksydacyjne. Pobudzają wydzielanie soków trawiennych trzustki i jelita cienkiego, przez co poprawiają trawienie i wchłanianie składników pokarmowych. Regulują również perystaltykę przewodu pokarmowego, zapobiegają zaparciom i bolesnym skurczom pęcherzyka żółciowego oraz bańki wątrobowo-trzustkowej. Silny wpływ przeciwzapalny wyciągów z karczocha nie ogranicza się tylko do układu pokarmowego, ale również do skóry i układu moczowego. Długotrwałe zażywanie cynaryny zapobiega zmianom miażdżycowym i chroni miąższ wątroby przed uszkodzeniami toksycznymi. Cynaryna wykazuje duży synergizm z sylimaryną oraz fitosterolami, zwłaszcza w zakresie wpływu hepatoprotekcyjnego, hipocholesterolemicznego, hipolipidemicznego, hipoglikemicznego i przeciwzapalnego. Preparaty oparte na wyciągach z karczocha można stosować w leczeniu przewlekłych chorób wątroby i pęcherzyka żółciowego (stany zapalne, zatrucia, kamica żółciowa, niedostateczne wydzielanie żółci, infekcje wirusowe i bakteryjne), w profilaktyce miażdżycy, wspomagająco w cukrzycy i otyłości, ponadto w przebiegu chorób skórnych, zatruć, zaburzeń trawienia. ------------------------- POKRZYK WILCZA JAGODA – _At_r_opa belladonna L., _należy do rodziny psiankowatych – _Solanaceae_. Surowcem jest _Folium et Radix Belladonnae_. Jest lekiem parasympatykolitycznym – porażającym zakończenia nerwów przywspółczulnych. Składnikami czynnymi są alkaloidy tropanowe (0,4-1,32%): hioscyjamina, atropamina, skopolamina, kwas atropowy. W czasie suszenia l-hioscyjamina przechodzi w racemiczną d-l-hioscyjaminę (atropina). Korzenie zawierają 0,5% alkaloidów. Wywiera silne działanie: rozkurczowe, przeciwbiegunkowe, rozszerzające źrenice, pobudzające OUN. W Cholitolu znajdziemy nalewkę z pokrzyku wilczej jagody. Zastosowanie preparatów z wilczej jagody było niegdyś duże: nadkwaśność i nadmierne wydzielanie soku żołądkowego, biegunki, wymioty, kolki jelitowe, żółciowe, nerkowe (synergizm z morfiną, opium), dychawica oskrzelowa, okulistyka (leczenie zrostów, diagnostyka), zatrucia narkotykami (morfina), Parkinsonizm (Bułgaria, Jugosławia – _Vinum Belladonnae_), drżączka porażenna, zapalenie mózgu; choroba morska. Wg dra G. Madausa jako pokrzyk wilcza jagoda to_ sedativum_ przy astmie, _angina pectoris_, krztuścu, wymiotach, szkarlatynie, zatorach różnego rodzaju, bólach głowy, krwotokach. Atropina, która wywodzi się, m.in. z pokrzyku do dziś jest stosowana w medycynie ratunkowej. np. w zaburzeniach rytmu serca z bradykardią, przy kolkach, zatruciach związkami fosforoorganicznymi i grzybami muskarynowymi. Pokrzyk w Beskidzie Niskim CHOLITOL oficjalnie zalecany jest w dawce 25 kropli 3 razy dziennie, choć efektywne dawki wynoszą 2,5-3 ml preparatu 2-3 razy dziennie (w50 ml wody).
.
20 grudnia, 2020 | Category: Farmacja dawna i współczesna,Farmakologia
dawna i współczesna,Fitochemia
i fitofarmakologia,
Leki
współczesne, O
lekach aptecznych,
Praktyczny poradnik
zielarski
| Leave
a comment
STUDIA PODYPLOMOWE „ZIOŁA, SUPLEMENTY DIETY I KOSMETYKI NATURALNE” W KARPACKIEJ PAŃSTWOWEJ UCZELNI W KROŚNIE ZAPRASZAM NA STUDIA PODYPLOMOWE Z ZAKRESU SUROWCÓW I PRODUKTÓW ZIOŁOWYCH, KOSMETYKÓW NATURALNYCH I SUPLEMENTÓW DIETY. PROGRAM STUDIÓW PODYPLOMOWYCH OBEJMUJE TREŚCI KSZTAŁCENIA UJĘTE W ROZPORZĄDZENIU MINISTRA ZDROWIA Z DNIA 2 LUTEGO 2009 R. W SPRAWIE KWALIFIKACJI OSÓB WYDAJĄCYCH PRODUKTY LECZNICZE W PLACÓWKACH OBROTUPOZAAPTECZNEGO.
CZAS TRWANIA: 2 semestry TERMIN URUCHOMIENIA: semestr letni 2021 r., 9-10 stycznia 2021pierwsze zajęcia.
OFERTA SKIEROWANA DO: przedsiębiorcy zajmujący się produkcją i sprzedażą ziół, suplementów diety i kosmetyków, pracownicy i właściciele sklepów zielarskich, zielarsko-medycznych oraz kosmetycznych i drogerii, lekarze, kosmetolodzy, kosmetyczki, farmaceuci, pielęgniarki, dietetycy, pracownicy centrów Spa, uzdrowisk, ośrodków turystyki, odnowy biologicznej i rekreacji, absolwenci zdrowia publicznego, osoby zajmujący się promocją zdrowia i zdrowego stylu życia, osoby planujące otworzyć sklepy ze zdrową żywnością, z artykułami zielarskimi i suplementami diety; terapeuci chcący podnieść swoje kwalifikacje w zakresie towaroznawstwa zielarskiego i kosmetycznego; pracownicy firmkosmetycznych.
WYMAGANIA: Ukończenie studiów co najmniej I stopnia. Rejestracja elektroniczna: online: https://irk.pwsz.krosno.pl/pl/offer/R_P-20-21/field/PODYPLOMOWE/ Po rejestracji kandydat zobowiązany jest przesłać do sekretariatu: – dyplom ukończenia studiów inżynierskich, licencjackich lub magisterskich (kserokopia potwierdzona), – wypełniony i podpisany kwestionariusz osobowy (do wydrukowania po rejestracji elektronicznej) – 1 zdjęcia (format legitymacyjny) ADRES DO KORESPONDENCJI: SEKRETARIAT INSTYTUTU ZDROWIA I GOSPODARKI KARPACKA PAŃSTWOWA UCZELNIA W KROŚNIEDMOCHOWSKIEGO 12
38-400 KROSNO
ZAKRES STUDIÓW. Towaroznawstwo zielarskie, żywności prozdrowotnej, suplementów diety i kosmetyczne jest to dziedzina interdyscyplinarna, obejmująca ogół wiadomości o towarach, podstawowe dane o surowcach i materiałach, założenia technologicznych procesów wytwarzania, możliwości stosowania i eksploatacji towarów, własności i ocena użytkowa wyrobów gotowych, magazynowanie i transport towarów, sposoby ich konserwacji, ustalanie wielkości ubytków naturalnych oraz strat towarowych, dobór materiałów opakowaniowych i konstrukcji opakowań, metody badań surowców, półwyrobów i wyrobów gotowych, przepisy normalizacyjne i prawne regulujące zagadnienia jakości towarów oraz ich znakowania. Towaroznawstwo wykorzystuje wynik badań z dziedziny biologii, chemii, fizyki, geografii, ekonomii i psychologii. Podstawą są nauki przyrodnicze, niezbędne do oceny do oceny własności fizykochemicznych towarów, zachodzących w nich procesów biofizykochemicznych („życie surowców i towarów”), zapobiegania niekorzystnym zmianom własności użytkowych towarów w czasie przechowywania i transportu, programowania procesów technologicznych. TOWAROZNAWSTWO ZIELARSKIE jest działem towaroznawstwa obejmującym ogół wiadomości o towarach pochodzenia roślinnego, które mają znaczenie dla zielarstwa, kosmetyki, fitoterapii, żywienia oraz dietetyki prozdrowotnej oraz leczniczej. Zajmuje się podstawowymi danymi o surowcach i materiałach zielarskich, założeniach technologicznych procesów wytwarzania, możliwościami stosowania i eksploatacji towarów, własnościami i oceną użytkową wyrobów gotowych (w tym zagadnieniami jakości), magazynowaniem, transportem towarów, sposobami ich konserwacji, ustalaniem wielkości ubytków naturalnych oraz stratami towarowymi, doborem materiałów opakowaniowych i konstrukcji opakowań dla surowców i produktów ziołowych, metodami badań surowców, półwyrobów i wyrobów gotowych, przepisami normalizującymi i prawnymi regulującymi zagadnienia jakości towarów i ich znakowania. Towaroznawstwo zielarskie wykorzystuje wyniki badań z dziedziny chemii, fizyki, biologii, geografii i ekonomiki. Podstawą są nauki biologiczne (np. botanika, biochemia), chemiczne (chemia analityczna, fizyczna) oraz medyczne i farmaceutyczne (farmakognozja, farmakologia, biofarmacja, receptura, dietetyka). Nauki te są niezbędne do oceny własności fizykochemicznych towarów, zachodzących w nich procesów bio-fizyko-chemicznych („życie surowców i produktów kosmetycznych”), zapobiegania niekorzystnym zmianom własności użytkowych towarów w czasie przechowywania i transportu, programowania procesów technologicznych. Znajomość geografii dostarcza wiadomości o obszarach pochodzenia surowców, warunkach klimatycznych panujących w różnych rejonach świata (wiąże się to, np. z doborem odpowiednich opakowań). Znajomość ekonomiki i handlu pozwala na ustalanie i planowanie stanu i ruchu zapasów, popytu i podaży, transportu, wahań cenowych, zysków i strat. W badaniach strat towarowych dąży się do ustalenia: miejsca występowania strat, przyczyn ich powstawania, podstawowych czynników powodujących straty oraz kierunków działania profilaktycznego. Jakość towaru określa się najczęściej na podstawie znajomości jego składu chemicznego, właściwości, sposobu wytwarzania, cech użytkowych, gatunku, możliwości zafałszowania, sposobu eksploatacji. TOWAROZNAWSTWO ZIELARSKIE jest ściśle powiązane z FARMAKOGNOZJĄ. FARMAKOGNOZJA – NAUKA O SUROWCACH POCHODZENIA ROŚLINNEGO, MINERALNEGO I ZWIERZĘCEGO. ZAJMUJE SIĘ SUROWCAMI NATURALNYMI I ICH SKŁADNIKAMI; METODAMI BADANIA SUROWCÓW NATURALNYCH Z ZASTOSOWANIEM METOD FIZYCZNYCH, CHEMICZNYCH I BIOLOGICZNYCH ORAZ BADANIAMI MOŻLIWOŚCIAMI ICH ZASTOSOWANIA W POSTACI LEKÓW, KOSMETYKÓW I SUPLEMENTÓW. TOWAROZNAWSTWO KOSMETYCZNE jest działem towaroznawstwa obejmującym ogół wiadomości o surowcach i wyrobach kosmetycznych. Zajmuje się podstawowymi danymi o surowcach i materiałach kosmetycznych, założeniach technologicznych procesów wytwarzania, możliwościami stosowania i eksploatacji towarów, własnościami i oceną użytkową wyrobów gotowych (w tym zagadnieniami jakości), magazynowaniem, transportem towarów, sposobami ich konserwacji, ustalaniem wielkości ubytków naturalnych oraz stratami towarowymi, doborem materiałów opakowaniowych i konstrukcji opakowań dla surowców i produktów kosmetycznych, metodami badań surowców, półwyrobów i wyrobów gotowych, przepisami normalizującymi i prawnymi regulującymi zagadnienia jakości towarów i ich znakowania. Towaroznawstwo kosmetyczne wykorzystuje wyniki badań z dziedziny chemii, fizyki, biologii, geografii i ekonomiki. Podstawą są nauki biologiczne (np. botanika, biochemia), chemiczne (chemia analityczna, fizyczna, organiczna i nieorganiczna, chemia polimerów) oraz medyczne i farmaceutyczne (dermatologia, farmakognozja, farmakologia, biofarmacja, receptura). Nauki te są niezbędne do oceny własności fizykochemicznych towarów, zachodzących w nich procesów bio-fizyko-chemicznych („życie towarów”), zapobiegania niekorzystnym zmianom własności użytkowych towarów w czasie przechowywania i transportu, programowania procesów technologicznych. Znajomość geografii dostarcza wiadomości o obszarach pochodzenia surowców, warunkach klimatycznych panujących w różnych rejonach świata (wiąże się to, np. z doborem odpowiednich opakowań). Znajomość ekonomiki i handlu pozwala na ustalanie i planowanie stanu i ruchu zapasów, popytu i podaży, transportu, wahań cenowych, zysków i strat. Maksymalny dopuszczalny poziom zawartości witamin i składników mineralnych oraz innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny efekt fizjologiczny zapewnia, że zwykłe stosowanie suplementu diety zgodnie z informacją zamieszczoną w oznakowaniu będzie bezpieczne dla zdrowia i życiaczłowieka.
SUPLEMENT DIETY jest środkiem spożywczym, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będącym skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny, pojedynczych lub złożonych, wprowadzanym do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie. Suplement diety może być wprowadzony w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego. ŻYWNOŚĆ MOŻE BYĆ UZNANA ZA FUNKCJONALNĄ, jeśli udowodniono jej korzystny wpływ na jedną lub więcej funkcji organizmu ponad efekt odżywczy, który to wpływ polega na poprawie stanu zdrowia, samopoczucia i/lub zmniejszeniu ryzyka chorób. Żywność ta musi przypominać postacią żywność konwencjonalną i wykazywać korzystne oddziaływanie w ilościach, po których oczekuje się, że będą normalnie spożywane z dietą – nie są to tabletki ani kapsułki, ale część składowa prawidłowej diety. Towaroznawstwo żywności funkcjonalnej jest działem towaroznawstwa spożywczego ograniczonym do surowców, produktów mineralnych, zwierzęcych i roślinnych, które poza wartościami odżywczymi mają korzystny wpływ na zdrowie i zapobiegają niektórym chorobom lub wspomagają ich leczenie. Należą tutaj między innymi surowce i żywność bogate w kwasy wielonienasycone, błonnik, probiotyki, prebiotyki, synbiotyki, fitosterole, specyficzne aminokwasy, witaminy i biopierwiastki, fosfolipidy, czy flawonoidy. SYLWETKA ABSOLWENTA: Absolwent uzyskuje kwalifikacje do prowadzenia drogerii i sklepu zielarsko-medycznego. Absolwent posiada wiedzę z zakresu towaroznawstwa, opakowalnictwa i przechowalnictwa, chemii, biochemii, zarządzania jakością oraz oceny jakości surowców i produktów zielarskich, kosmetycznych i żywności funkcjonalnej. Absolwent posiada umiejętności oceny jakości i własności surowców i produktów kosmetycznych, zielarskich, suplementów diety i żywności funkcjonalnej. Jest przygotowany do przeprowadzania analizy cyklu trwania produktu oraz oceny oddziaływania produktu i procesu technologicznego na środowisko. Absolwent jest przygotowany do pracy w: małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach przemysłowych oraz jednostkach gospodarczych na stanowiskach związanych z produkcją, przechowywaniem i handlem wyrobami kosmetycznymi, zielarskimi, suplementami diety i żywnością funkcjonalną; w laboratoriach analitycznych i kontroli jakości oraz certyfikacji produktów; jednostkach kontrolno-pomiarowych; organach nadzoru urzędowego; ośrodkach badawczo-rozwojowych oraz jednostkach doradczych i projektowych. Rekrutacja do dnia 30.12.2020 r. Koszt studiów: 3500,00 ZŁ MOŻLIWOŚĆ WNIESIENIA OPŁATY W RATACH: I RATA 1500 ZŁ, II RATA 1000 ZŁ, III RATA 1000 ZŁ KIEROWNIK STUDIÓW: DR N. BIOL. HENRYK RÓŻAŃSKI Realizacja zajęć (stacjonarnie, on-line bądź w trybie mieszanym) będzie uzależniona od sytuacji epidemicznej w kraju i obostrzeń ztym związanych.
WARUNKI PRZYJĘCIA
Zgodnie z zarządzeniem rektora oraz na podstawie zmian wprowadzonych w przepisach systemu oświaty oraz ze względu na zaistniałą sytuację epidemiologiczną rekrutacja na rok akademicki 2020/2021 odbędzie się z wykorzystaniem technologii informatycznych. Wszelkie procedury administracyjne związane między innymi z: – rejestracją kandydatów na studia, – informowaniem kandydata o zakwalifikowaniu oraz przyjęciu nastudia,
– przyjmowaniem niezbędnych dokumentów wymaganych od kandydatów zakwalifikowanych na pierwszy rok studiów, – rozmowa kwalifikacyjna na studia II stopnia na kierunekZarządzanie,
będą prowadzone on-line. PRZEJDŹ DO ELEKTRONICZNEJ REJESTRACJI NA STUDIA Miejsce zajęć: Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie ul. Dmochowskiego 12KONTAKT:
Karpacka Państwowa Uczelnia w KrośnieDział Studiów
Rynek 1, pok. nr 01
38-400 Krosno
tel. 13 43 755 18 (poniedziałek – piątek 8.00 – 16.00) e-mail: podyplomowe@kpu.krosno.pl WYKAZ PRZEDMIOTÓW NA STUDIACH PODYPLOMOWYCH “ZIOŁA, SUPLEMENTY DIETY I KOSMETYKI NATURALNE” REALIZACJA W ROKU AKAD. 2020/2021Farmakognozja
Botanika farmaceutyczna Chemia związków naturalnychBiochemia
Podstawy anatomii i fizjologii człowieka Mikrobiologia w zielarstwie Towaroznawstwo zielarskie Towaroznawstwo suplementów diety Towaroznawstwo kosmetyczne Instrumentalne metody badań surowców i produktów zielarskich, kosmetycznych i suplementów dietyFitoterapia
Podstawy farmakologii Receptura zielarska i kosmetyczna Dietetyka i fizjologia żywienia Toksykologia żywności Ustawodawstwo w zielarstwie, żywności i farmacji Towaroznawstwo żywności funkcjonalnej Pierwsza pomoc przedmedyczna Znakowanie opakowań, instrukcja używania, ulotka informacyjna Przechowalnictwo i obrót produktami zielarskimi, kosmetycznymi ispożywczymi
Systemy zarządzania jakością i certyfikaty w zakresie towarów zielarskich i żywnościowych Technologie upraw roślin zielarskich Technologie produkcji suplementów diety i leków ziołowychSeminarium
Praca dyplomowa
17 grudnia, 2020 | Category: Rozmaitości,Studia
| Leave a comment
SARS-COV-2 I COVID-19. WOLNE PRZEMYŚLENIA. W grudniu 2019 r. chiński lekarz Li Wenliang (1986-2020) zdiagnozował u 7 hospitalizowanych pacjentów objawy przypominające SARS, czyli Severe Acute Respiratory Syndrome – ciężki ostry zespół oddechowy. Było to w mieście Wuhan. Do 3 stycznia 2020 roku zgłoszono w WHO 44 pacjentów. 7 stycznia 2020 r. wirusolog Xu Jianguo stwierdził, że choroba jest wywołana przez koronawirusa dotąd nie znanego. 11 lutego 2020 roku WHO nazwała chorobę oficjalnie jako COVID-19. Międzynarodowy Komitet Do Spraw Taksonomii Wirusów w tym samym czasie zaleciła nazwę dla wirusa SARS-CoV-2. Wirusy te mają genom zbudowany z liniowego (+) ssRNA. Jego krewniak SARS-CoV-1 wywołał epidemię SARS w latach 2002-2003, również w Chinach. Zachorowania SARS (severe acute respiratory syndrome) wystąpiły wówczas również w Kanadzie, Wietnamie, USA, Wielkiej Brytanii, Singapurze, czy na Tajwanie. Należą do rodziny _Coronaviridae_, rzędu _Nidovirales_. _Coronoviridae_ zakażają kręgowce. Zmieniają się genetycznie, mogą zakażać kilka gatunków żywicieli, pokonując barierę gatunkową. Wirusy z rodziny _Coronaviridae_ mają genom RNA długości około 27 600-31 000 nukleotydów. SARS-CoV-2 ma średnicę 60-140 nm (nanometr to jedna milionowa milimetra). Jest wirusem odzwierzęcym, którego formy wyjściowe pasożytowały na nietoperzach podkowcach – _Rhinolophus affinis._ Wirus ten mutuje stosunkowo wolno (od jednej do dwóch mutacji na miesiąc), więc dla istotnej zmiany potrzebuje dwa do czterech razy więcej czasu niż wirusy grypy. SARS-CoV-2 jest kulisty. Na powierzchni posiada wypustki (peplomery) o długości 9-12 nm. Wiriony łączą się z powierzchnią komórek gospodarza poprzez wiązanie wirusowej glikoproteiny S z receptorem ACE2 – Angiotensin-converting enzyme 2. Aktywuje Transmembrane protease, serine 2 (TMPRSS2), czyli transbłonową proteazę, przez co może wniknąć do wnętrza komórki. Obecnie naukowcy szukają inhibitorów obu enzymów, bowiem one zatrzymają wnikanie wirusa do komórek. Po wejściu do komórki wirus uwalnia swój genom RNA. Aparat translacyjny żywiciela nie odróżnia RNA wirusowego od mRNA własnego i syntetyzuje białka wirusowe. Genom wirusowy pod wpływem polimerazy RNA ulega zreplikowaniu (powieleniu). Utworzone części białkowe wirusa i powielony genom wirusa są transportowane do retikulum endoplazmatycznego, gdzie dochodzi do złożenia wirusów (samoorganizacja). Pęcherzyki z gotowymi wirusami ulegają oderwaniu z retikulum, stają się częściami diktiosomów (aparatu Golgiego) i w drodze egzocytozy są uwalniane na zewnątrz. Istnieją raporty weterynaryjne o stwierdzeniu SARS-CoV-2 w ślinie psów i na tę chwilę 1 kota (testy pozytywne). Zatem z punktu widzenia biologicznego ślina tych zwierząt może być źródłem wirusa. Należy podkreślić, że pomimo obecności wirusa u tych zwierząt domowych nie zaobserwowano u nich żadnych objawów chorobowych. W Hongkongu opisano przypadek wykrycia wirusa SARS -CoV-2 w próbkach pobranych z jamy ustnej i nosa psa należącego do pacjenta, którego hospitalizowano z powodu zachorowania na COVID-19. Pies nie wykazywał żadnych szczególnych objawów klinicznych. Dodatkowe próbki pobrane 28 lutego 2020 r. również były pozytywne. Ilustracja zakupiona na shuterstock; white language – powinno być white tongue. Błąd wskutek niewłaściwego tłumaczenia z jęz. francuskiego. Ładnie to skomentował Erick Erickson: „The Mayor of the city of Atlanta released an advisory on the symptoms of coronavirus. One of the warnings: White Language. Here’s my Substack explanation (which you should subscribe to):The virus can leave a while film in a person’s mouth. It is one of the symptoms. In Atlanta, Mayor Keisha Lance Bottoms’ office sent out an email to people in Atlanta. The office mistranslated the French “langue blanche” to “white language” instead of “white tongue.” The result is the graphic below with one of the symptoms being if you sound super white, you might be infected.” COVID-19 (CoronaVIrus Disease) Wirus SARS-CoV-2 wywołuje tzw. COVID-19 czyli zespół ostrej niewydolności oddechowej. Wirus przenoszony jest wśród ludzi drogą kropelkową. Zatem kichanie, kaszel, a także bezpośredni kontakt z wydzielinami śluzowymi, krwią, i wydalinami człowieka chorego stanowią główne źródło zakażenia. Do tej pory wykryto wirusa w wydzielinie z nosa i gardła, w plwocinie, stolcu, płynie łzowym i we krwi. Niebezpieczne jest dotykanie maseczek, chusteczek i w ogóle przedmiotów, które zostały zanieczyszczone, np. wydzieliną z nosa i śliną zakażonej osoby. Wirus jest szczególnie niebezpieczny dla ludzi starszych (powyżej 60 lat) i cierpiących jednocześnie na inne choroby, głównie wyniszczające i upośledzające układodpornościowy.
Wirusa można przenieść rękoma w okolice oczu, nosa, czy ust z przedmiotów zanieczyszczonych wydzielinami osób zakażonych. Niebezpieczne jest także niewłaściwe używanie rękawiczek gumowych i maseczek, które po zastosowaniu zostaną nieumiejętnie zdjęte i zutylizowane przez człowieka. Maseczka odfiltrowuje powietrze wdychane, zatrzymując w filtrach wszelkie zanieczyszczenia, w tym wirusy. Stanowi rezerwuar patogenów. Nieodpowiednio ściągnięta może spowodować przeniesienie wirusa w okolice oczu i jamy ustnej oraz na ręce. Podobnie jest z rękawiczkami, stykającymi się z powierzchniami i przedmiotami, które mogą zawierać wydzieliny i wydaliny osób zakażonych. Niewłaściwa ich utylizacja (porzucanie w dowolnych miejscach, dostęp do nich dzieci i zwierząt!) stanowi ogromne zagrożenie epidemiologiczne. Także zużyte chusteczki higieniczne to rezerwuar wirusów i bakterii. Maseczka ochronna noszona dłuższy czas na twarzy powoduje dyskomfort, w związku z czym osoby nieprzeszkolone i nieświadome zaczynają dotykać twarzy w jej okolicy. Jest to wysoce niebezpieczne. Niezrozumiałe jest też dla mnie dotykanie twarzy (niejednokrotnie zabezpieczonej maseczką) dłońmi w rękawiczkach gumowych (patrz relacje obrad z polskiego parlamentu, ludzie w sklepach, na ulicach), którymi uprzednio dotykano potencjalnie zanieczyszczone przedmioty. Jest to wysoce niebezpieczne i nieracjonalne. Niejednokrotnie łatwiej jest umyć ręce niż fachowo i odpowiedzialnie ściągnąć rękawice gumowe. Maseczka ochronna jest potrzebna, ale w niewłaściwych rękach, podobnie jak rękawiczki gumowe, staje się zagrożeniem epidemiologicznym!!! Niepokojące są wszechobecne rękawiczki jednorazowe rozdawane w sklepach, które potem pozostają w koszykach i wózkach na zakupy, gdzie wkładamy żywność, nie mówiąc o tym, że są potem przenoszone przez wiatr po całej okolicy. Gdzie tu są zasady przestrzegania higieny!. COVID-19 (CoronaVIrus Disease) czyli ostry zespół ostrej niewydolności układu oddechowego w około 81% zarejestrowanych infekcji rozwija się tylko z gorączką lub łagodnym zapaleniem płuc. U około 14% przypadków przebieg jest cięższy, a bardzo poważny w około 5% – wówczas konieczna jest intensywna opieka, a stan jest krytyczny lub zagraża życiu. Typowe objawy to gorączka, kaszel i duszność. Ból mięśni, wzmożone wydzielanie plwociny, biegunka i ból gardła są mniej powszechne. Generalnie można przyjąć, że objawy są grypopodobne, przy czym nagle powodują trudności w oddychaniu, ucisk, a nawet ból w klatce piersiowej, niepokój oraz sinienie twarzy lub jej części. Nudności i wymioty oraz biegunka występują u 3-30% pacjentów zakażonych. Występują także dolegliwości sercowe (kołatanie serca). Śmierć jest spowodowana niewydolnością wielonarządową, w tym ostrym zapalaniem płuc. Czas od ekspozycji do wystąpienia objawów wynosi zwykle od dwóch do czternastu dni, średnio pięć dni. Standardową metodą diagnozy jest reakcja łańcuchowa polimerazy z odwrotną transkrypcją (rRT-PCR) z wymazu z nosogardzieli. Infekcję można również zdiagnozować na podstawie kombinacji objawów, czynników ryzyka i tomografii komputerowej klatki piersiowej wykazujących cechy zapalenia płuc. Zalecane środki zapobiegania infekcji obejmują częste mycie rąk, dystans społeczny (utrzymywanie fizycznej odległości od innych osób, szczególnie tych z objawami) oraz unikanie dotykania twarzy oraz pokarmu nieumytymi rękoma. Medycyna nie dysponuje doskonałymi środkami przeciwwirusowymi, które mogły by być użyte w leczeniu chorób wirusowych. Najskuteczniejsza jest profilaktyka tego typu chorób. Do tej pory nie opracowano szczepionki przeciwko COVID-19. Leki typu remdesiwir, preparaty chininowe (chinina, chlorochina i hydroksychlorochina), rytonawir, lopinawir oraz kombinowana terapia złożona w połączeniu z interferonem -beta to na tę chwilę metody eksperymentalne. Umifenovir (ester metylowykwasu
metylofenylo-tiometylo-dimetylo-amino-metylo-hydroksy-bromindolokarboksylowego), lek rosyjski, produkowany również na Ukrainie i w Chinach jest obecnie bardzo popularny. Sławę zyskał jako środek przeciwgrypowy, utrudniający wnikanie wirusa do komórek. Działa również immunostymulująco. W Chinach łączy się go w leczeniu COVID19 z darunawirem (darunavir). DOTYCHCZASOWE BŁĘDY I PRZYCZYNY, KTÓRE SPOWODOWAŁY I NADAL POWODUJĄ ROZPRZESTRZENIANIE SIĘ WIRUSA: 1) Niezamknięcie granic państwa. Nie ukrywajmy i powiedzmy prawdę: zbieranie obywateli z całego świata powoduje przeniesienie wirusa do kraju i jego propagację. Granice powinny być zamknięte od lutego 2020 roku, dla wszystkich, bez wyjątku. 2) Brak oddziałów zakaźnych, w każdym byłym mieście wojewódzkim (49 dawnych miast wojewódzkich). Szybkie adaptowanie pomieszczeń i personelu nie wywodzącego się rdzennie z oddziałów zakaźnych jest katastrofą służby zdrowia i świadczy o słabości państwa. 3) Brak zaangażowania wojska w walce z pandemią (nie dotyczy USA, gdzie wojsko pokazało swoją siłę i zaangażowanie). 4) Brak dostatecznie wyposażonych magazynów ze sprzętem medycznym na wypadek wojny, klęsk żywiołowych i kryzysów gospodarczo-politycznych. 5) Brak zakładów chemicznych i farmaceutycznych produkujących podstawowe substancje, umożliwiające syntezę leków. Obecnie w Polsce zakłady farmaceutyczne zajmują się III (ostatnim) etapem produkcji (nadawanie form farmaceutycznych, pakowanie) nie zaś produkcją rzeczywistą. 6) Brak polskich zakładów produkujących najważniejszy sprzęt medyczny, bez uzależnienia od pozyskania surowców (np. tworzyw sztucznych) z innych krajów, np. azjatyckich. 7) Brak aptek recepturowych, które mogą przygotować proste leki i substancje odkażające. 8) Niezamknięcie sklepów wielkopowierzchniowych. Nieporozumieniem dla mnie są otwarte sklepy typu Obi, Leroy Merlin i podobnych, podczas gdy zamykane są sklepu z odzieżą. Czy w Obi nie można się zarazić wirusem, a w polskim butiku odzieżowym można? Gdzie tutaj jest logika. Takie sklepy stwarzają możliwość grupowania się ludzi, potencjalnie zakażonych wirusem. 9) Brak zabezpieczenia żywności odkrytej. Każdy może dotknąć warzyw, owoców i innych artykułów bezpośrednio, a następnie odłożyć z powrotem na półkę. Nie wiemy, czy ten ktoś nie kichał lub nie kaszlał zasłaniając jamę ustną dłońmi. Każdy może zanieczyścić żywność nie pakowaną swoimi wydzielinami i wydalinami, zawierającymi wirusy. Najbardziej pożądana jest obecnie żywność zapakowana i wydawana przez sprzedawcę. Niestety, ale samoobsługa w sklepach w czasie pandemii powinna być zakazana dla bezpieczeństwa nas wszystkich. 10) Brak maseczek ochronnych, nie tylko u zarażonych. Od zawsze w czasie epidemii bakteryjnych i wirusowych, rozpowszechnione były maseczki ochronne. Pełnią one rolę filtrów powietrza wdychanego. Zatrzymują kurz, bakterie i wirusy. Pamiętajmy, że wydzieliny i wydaliny ludzi zamieniają się z czasem w pył i kurz, który wzniesiony przez ruchy powietrza osadza się różnych powierzchniach i my ten kurz wdychamy, podobnie jak zwierzęta. Maseczka ochronna zapobiegnie przedostaniu się do układu oddechowego wirusów, nie tylko w razie bezpośredniego narażenia na aerozol wyrzucony w czasie kaszlu/kichania osoby potencjalnie chorej, ale również w razie uniesienia się kurzu. 11) Brak klasycznych środków dezynfekujących i antyseptycznych. Dzisiaj personel medyczny i ludzie patrzą, aby środek odkażający nie miał przykrego zapachu. Używają głównie sole amoniowe i niskoprocentowe stężenia alkoholu. Tymczasem one nie są skuteczne, szczególnie w obecności zanieczyszczeń organicznych (plwocina, ślina, pot, mocz, wydzielina ropna, krew itd.). Należy wziąć pod uwagę zasady dezynfekcji i preparaty, które sprawdziły się w czasie I, czy II wojny światowej. Teraz nie ma czasu na udowadnianie, że badania in vitro stwierdziły, że środek działa. Liczą się praktyczne i dawne doświadczenia: mydło potasowe, krezol, lizol, gwajakol, chloramina, formalina, tymol, karwakrol, kwas karbolowy, wodorotlenek wapnia, wapno chlorowane, izopropanol 70-80%, etanol 70-80%, mieszanina etanol+eter dietylowy… 12) Liczni niewłaściwi „eksperci” w mediach, nazywani często bezprawnie wirusologami, immunologami, podczas gdy są lekarzami i nigdy nie zajmowali się chorobami zakaźnymi oraz wirusami. Wypowiadają się autorytatywnie, mylą często podstawowe pojęcia biologiczne, tendencyjnie dyskredytują różne zalecenia, w tym umniejszają znaczenie wartościowych leków i odpowiedniej diety. Negowanie stosowania naturalnych środków pochodzenia roślinnego, witamin, makro-, mikro- i ultraelementów (cynk, molibden, mangan, selen, magnez) świadczy o dużej niewiedzy i braku kompetencji. Wypowiadanie zdań typu, „stosujemy leki, które nie są tam jakąś hubą w której nie wiadomo co jest”… jest z pewnością nie na miejscu i nie przystoi tytularnemu profesorowi. Negowanie znaczenia cynku, witaminy A, D, czy magnezu w funkcjonowaniu układu immunologicznego jest śmieszne. Tacy „eksperci” dużo złego czynią i rozpowszechniają fałszywe informacje. 13) Brak zamknięcia niektórych miast. Biorąc pod uwagę liczbę zakażonych ludzi w aglomeracji warszawskiej, czy wrocławskiej należało by zamknąć te regiony, aby uniemożliwić swobodne poruszanie się nosicieli wirusa. Już w średniowieczu w czasie epidemii wiedziano, że należy wówczas zamknąć bramy miasta i nikogo z niego nie wypuszczać oraz nie wolno do niego – wpuszczać.To oczywiste.
14) Ograniczenie i hasło typu „zostań w domu” należy uściślić prawnie i rzeczywiście uniemożliwić przemieszczanie się ludzi poza miejsce zameldowania/stałego pobytu. Tylko takie obostrzenie zapobiegnie dalszemu rozwojowi pandemii. 15) Brak dezynfekcji totalnej, czyli wszędzie, gdzie ludzie przebywają. Uwzględniając przeżywalność wirusa na powierzchniach z tworzywa sztucznego (a takie dominują w naszym otoczeniu) należy je dezynfekować cyklicznie, a nie tylko doraźnie i w ograniczony sposób. Ludzie tam gdzie przebywają uwalniają różne wydzieliny i wydaliny, które mogą zawierać wirusy. Co z tego, że sklep daje rękawiczki jednorazowe do pobrania pieczywa, skoro potem te rękawiczki są wszędzie w naszym otoczeniu, potencjalnie z wirusem. Moim zdaniem sklepy wielkopowierzchniowe są obecnie wielkim zagrożeniem epidemiologicznym (brak dezynfekcji wózków, koszyków, wag, to nie jest możliwe po każdym kliencie!). 16) Brak zamknięcia urzędów. Tam też przychodzą chorzy ludzie i również tam przenoszą wirusy! Urzędnicy są narażeni na infekcje. Skoro zamknięto żłobki, przedszkola, szkoły, uczelnie, muzea, kina to logiczne wydaje się zawiesić działalność urzędów, gdzie teżpracują ludzie.
Większość wirusów traci zdolności zakażania w temperaturze powyżej 60o C. Wyjątek stanowi, np. wirus zapalenia wątroby B, znoszący temperaturę 60-65o C przez 12 godzin, temperaturę wrzenia wody przez 30 minut. Wirusy tolerują niskie temperatury. Swoje właściwości zakaźne i antygenowe zachowują w temperaturze – 70o C przez wiele lat. Wirus grypy wytrzymuje temperaturę 4o C przez pół roku. W płynnym azocie (-196o C) można przechowywać wirusywiele lat.
Zatem wirusy można zniszczyć przez podwyższanie temperatury, a nie przez jej obniżanie. Wirusy można także wysuszyć w niskiej temperaturze zachowując jego zdolności patogenne! Promienie Roentgena (duże dawki) działają jonizująco i powodują nieodwracalne uszkodzenie struktury wirusów. Niszcząco na wirusy działają promienie UV o długości 260 nm, które uszkadzają strukturę kwasów nukleinowych. Zbyt jednak krótkotrwałe działanie promieni nadfioletowych prowadzi jedynie do wystąpienia mutacji wkwasie nukleinowym.
W obecności barwników (błękit metylenowy, czerwień obojętna), wirusy wykazują nadwrażliwość na promienie słoneczne, co może być wykorzystane do inaktywacji wirusów. Optymalne pH dla wirusów waha się w granicach 5-8. Niskie wartości, czyli odczyn silnie kwaśny uszkadza większość wirusów. Stąd uzasadnione jest zakwaszanie alkoholu kwasem mlekowy, propionowym, czy octowym. Takie płyny odkażające na zakwaszonym alkoholu sądostępne w handlu.
Wirusy są wrażliwe na związki chemiczne antyseptyczne, np. formalina czy gazowy formaldehyd unieczynnią wirusy, pozostawia jednak ich właściwości antygenowe. Zostało to wykorzystane w produkcji szczepionek. Fenole, silne kwasy i ługi niszczą wirusy. Alkohole słabo jednak działają na wirusy. Stąd proponowanie alkoholu 40-60, czy nawet 65% jest często niepoważne. Rozpuszczalniki organiczne (chloroform, aceton, eter dietylowy) niszczą wirusy zawierające w osłonkach lipidy. Na pozostałe wirusy słabo działają!. Detergenty powodują dezintegrację cząsteczek wirusowych, ale wymaga to czasu, a nie tylko krótkiego zmycia lub przetarcia. Laktony, chloramina i tlenek etylenu zabijają wirusynieodwracalnie.
Niestety – pomimo toksyczności – stare środki odkażające okazują się najlepsze i najpewniejsze. Te najpewniejsze mają nieprzyjemny zapach, a nadużywane powodują uszkodzenie skóry, wchłonięcie przez skórę i błony śluzowe i ogólnoustrojowe zatrucia. Dlatego trzeba jest stosować w sposób umiejętny i rozsądny. Wielkim błędem jest odnoszenie skuteczności środków dezynfekujących sprawdzonych na bakteriach do wirusów. Wiele skutecznych substancji odkażających wobec bakterii nie sprawdza się w przypadku wirusów. Koronawirusy naniesione na tworzywa sztuczne powszechne w naszym otoczeniu zachowują swoją zjadliwość maksymalnie 9 dni. Co ciekawe metale w stali nierdzewnej nie niszczą wirusa przez 4 dni, a miedź uszkadza wiriony dopiero po 2 dniach. Zatem, to co znamy z efektu oligodynamicznego wobec bakterii (miedź, cynk, żelazo, glin, srebro) nie ma odniesienia do wirusów! WSZYSTKIE GRUPY POPULACJI MOGĄZOSTAĆ ZARAŻONE.
Środki odkażające przede wszystkim uszkadzają strukturę biomembran, których nie ma u wirusów. ma to więc znaczenie w przypadku bakterii, czy grzybów patogennych. Takie substancje niszczą wtedy strukturę lipoproteinową błon komórkowych, np. obniżają napięciem powierzchniowe, denaturują białka receptorowe i transportowe. Inne z kolei uszkadzają enzymy błonowe lub wewnątrzkomórkowe. Należy pamiętać, że wirusy takich enzymów nie mają, bowiem nie posiadają budowy komórkowej!. Niektóre substancje odkażające niszczą kwasy nukleinowe, jednak zanim to nastąpi muszą przeniknąć przez struktury białkowe. Takie preparaty działają na wirusy. Również substancje odkażające reagujące z kapsydem wirusowym degradują strukturę wirusa. Niebezpieczne dla wirusów są substancje utleniające grupę merkaptanową –SH do disiarczku oraz reagujące z kwasami nukleinowymi, np. kwas nadoctowy, nadmanganian potasu, nadtlenek benzoilu, dwuchromiany i in. Aldehydy reagują z grupami aminowymi białek drobnoustrojów. Po utworzeniu związków N-hydroksymetylu, jako niestabilnego stadium pośredniego, białkowe łańcuchy zostają ze sobą nieodwracalnie połączone poprzez atom węgla grupy karbonylowej. Alkohole i fenole uszkadzają białka i lipidy błonowe. Nie jest prawdą, że ALKOHOL 50% i o niższym stężeniu zniszczy wirusy. Wiele białek nie jest wrażliwych na działanie niskoprocentowego alkoholu, nie ulega denaturacji. Roztwory alkoholu służą nawet do ekstrakcji niektórych frakcji białek roślinnych, zwierzęcych, bakteryjnych, czy wirusowych. Do dezynfekcji należy używać alkoholu ETYLOWEGO C2H5OH lub PROPYLOWEGO (izopropanolu) C3H7OH o stężeniu od 70 do 80%. ALKOHOL 60% NIE JEST PEWNY W DZIAŁANIU, A OBECNOŚĆ W ŚRODOWISKU SUBSTANCJI ORGANICZNYCH ZAWSZE OBNIŻA EFEKTYWNOŚĆ ANTYSEPTYCZNĄ ALKOHOLU PROPYLOWEGO LUB ETYLOWEGO. STĄD MINIMUM 65-70% ALKOHOL JEST PRZYDATNY JAKO ANTYSEPTYK I ŚRODEK DEZYNFEKCYJNY. Nie może być również alkohol wysokoprocentowy, powyżej 80%, bo ten działa powierzchniowo na bakterie i wirusy, nie wnika do wnętrza zarazków i przez to staje się bezużyteczny. Obecność wody (20-30%) jest warunkiem bakteriobójczego i przeciwwirusowego działania alkoholu. RP. PŁYN DO DEZYNFEKCJI I ANTYSEPTYCZNY NA SKÓRĘ Kwas mlekowy, propionowy lub octowy 10 ml Etanol lub izopropanol 70% ad 1000 ml Płyny wymieszać. Płyn klarowny do opryskiwania i przemywania. IZOPROPANOL zastosowany na skórze szybko paruje, rozszerza naczynia krwionośne, wzmaga ukrwienie powłoki ciała, działa przeciwłojotokowo i ściągająco na tkankę nabłonkową. Izopropanol nie drażni skóry w większym stopniu niż etanol w związku z czym jest pełnowartościowym substytutem etanolu w zakresie właściwości antyseptycznych.Izopropanol wykazuje optymalne działanie antyseptyczne (przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze) w stężeniu 70%. Jest wykorzystywany do dezynfekcji skóry, drobnych skaleczeń, narzędzi chirurgicznych i powierzchni roboczych. Może być użyty do zasuszania i odkażania pępka u niemowląt. W izopropanolu można rozpuszczać jod z jodkiem potasu (2% roztwór). Korzystne jest mieszanie izopropanolu z etanolem i propanolem zwykłym. Mieszanina tych alkoholi działa bardziej efektywnie antyseptycznie niż każdy alkohol z osobna. Izopropanol wykazuje synergizm z chlorheksydyną, zwiększa wchłanianie niektórych leków przeciwbólowych (np. indometacyny, salicylanów, benzydaminy) i antybiotyków (np. erytromycyny) z powierzchni skóry do krwiobiegu. Wydzieliny i wydaliny ustrojowe (np. wydzielina ropna, krew) osłabiają działanie antyseptyczne propanolu Mechanizm działania bakteriobójczego i grzybobójczego izopropanolu polega na niszczeniu struktury lipoproteinowej błon komórkowych, inaktywacji enzymów i koagulacji białek strukturalnych mikroorganizmów. Alkohole działają przede wszystkim na formy wegetatywne drobnoustrojów. Słabo oddziałują na endospory, konidia i wirusy. Wrażliwość na izopropanol 70% wykazują jednak wirusy zapalenia wątroby, wirus pryszczycy i HIV. Inaktywacja tych wirusów w izopropanolu trwa 3-10 minut! (proszę zobaczyć jak trudne jest spełnienie tego czasu w praktyce, nikt nie moczy dłoni w alkoholuprzez 3 minuty!!!).
W handlu znajdują się roztwory izopropanolu oraz gaziki nasączone 70% izopropanolem do użytku zewnętrznego. ZWIĄZKI CHLORU również są średnio efektywne wobec wirusów. Jednak dodanie do nich detergentów wzmaga działanie. Chloramina jest skuteczniejsza od gazowego chloru i czystego podchlorynu. Podchloryn wapnia 0,5-1% z dodatkiem mydła potasowego lub sodowego działa już wystarczająco degradująco na wirusy. Ciekawe jest również, że JODOFORY zawiodły w chorobach wirusowych. Wirusy są słabo wrażliwe na Polyvinylpyrrolidon ( „PVP“ = „Povidon”) oraz jodoform. Jodyna działa przeciwwirusowo dzięki obecności etanolu! Płyn Lugola nie wpływa niszcząco na wirusy w wystarczającym stopniu! Wirusy niszczy ALDEHYD MRÓWKOWY, czyli FORMALDEHYD. Roztwór wodny formaldehydu (35-37%) nosi nazwę formaliny. Formalina 2-5% (roztwór wodny) lub z dodatkiem alkoholu 15-20% jest wystarczająca do zniszczenia wszystkich wirusów. Niestety przykro pachnie, drażni śluzówki, denaturuje białko skóry (skóra staje się twarda, sucha, pękająca, z bolesnymi ranami), przez co nie nadaje się do dłuższego stosowania. Nie zaleca się również używania w obecności dzieci i osób z chorobami nieżytowymi układu oddechowego. Jednakże jeżeli chcemy zdezynfekować posadzki/podłogi, ściany, przedmioty itd. jest to niewątpliwie środek skuteczny i pewny w działaniu. Do formaliny dodawano dawniej metanol, etanol lub propanol, aby zwiększyć jej przenikliwość do wirusów, bakterii i grzybów. Prątki gruźlicy są średnio wrażliwe na formalinę. Spory bakterii praktycznie niewrażliwe. Bakterie Gram-dodatnie średnio wrażliwe, natomiast bakterie Gram-ujemne i grzyby są wrażliwe na formalinę. Ropa, krew i odchody obniżają skuteczność formaliny. Formalina z izopropanolem jest bardzo skuteczna wobec wirusów: RP. PŁYN DO DEZYNFEKCJIFormalina 10 ml
Izopropanol 70% do 1000 ml Płyny zmieszać. Do zmywania podłóg, podeszw butów, spryskiwania i zmywania powierzchni roboczych oraz innych przedmiotów. Wirusy są bardzo wrażliwe na ALDEHYD GLUTAROWY. Działa aktywnie przy pH 7,5-8,5. Stosowano 2% roztwory aldehydu glutarowego do dezynfekcji powierzchni (posadzki, ściany, sprzęt). Trzeba zwrócić uwagę na pH roztworu (np. dodatek do mydła potasowego lub sodowego). Do dziś są produkowane preparaty z tym aldehydem do dezynfekcji. ZWIĄZKI FENOLOWE są słabo rozpuszczalne w wodzie i mają silny zapach. Działają bójczo na formy wegetatywne bakterii i grzyby. Wywierają wpływ przeciwwirusowy. Nie działają na spory bakterii. Lepiej działają w środowisku kwaśnym, a nie zasadowym!. Białka, oleje, odchody, wydzielina ropna zmniejszają efektywność związków fenolowych. Chlorek sodu, metale i kwasy podnoszą aktywność bójczą i statyczną fenoli. Jeżeli zmieszamy krezol z mydłem potasowym uzyskamy lizol o charakterystycznym i przenikliwym zapachu (50% roztwór krezolu w mydle potasowym płynnym). 2-5% roztwór lizolu był używany do zmywania powierzchni, sprzętu, a w czasie wojny również obmywania skóry. Do tej grupy należy fenol (kwas karbolowy), tymol, karwakrol, pirogalol, krezol, 2-naftol i in. RP. PŁYN DO DEZYNFEKCJI I ANTYSEPTYCZNY DO SKÓRY. Krezol, gwajakol lub eugenol 1 ml Izopropanol 70% do 100 ml Płyny zmieszać. Roztwór klarowny. KWAS NADOCTOWY jest wyjątkowy pod względem działania bójczego i statycznego. Niszczy skutecznie wirusy, bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne, spory bakteryjne i grzyby. W sprzedaży jest około 40% roztwór kwasu nadoctowego. Ma silne właściwości utleniające. Nadaje się do dezynfekcji wszystkiego, w roztworach wodnych 0,25-2,5%. Świetnie odkaża skórę. Roztwory wodne nie są trwałe, ważne tylko 1 dobę, stąd konieczność ciągłego ich przygotowywania. Stężony kwas nadoctowy jest wysoce niebezpieczny, wybuchowy, przy jego rozcieńczaniu zachowujemy wysoką ostrożność. RP. PŁYN DO DEZYNFEKCJIKwas nadoctowy 5 ml
Izopropanol 70% do 1000 ml Oba płyny wymieszać. CHLORHEKSYDYNA jest dobrze rozpuszczalna w wodzie i alkoholu. Nie drażni tkanek. Przyjemnie pachnie. Bakterie Gram-dodatnie są średnio wrażliwe. Bakterie Gram-ujemne nie są wrażliwe. Prątki gruźlicy i spory bakterii nie są wrażliwe. Wirusy nie są wrażliwe lub są słabo wrażliwe. Generalnie kiepski środek dezynfekcyjny i antyseptyczny. Nie ma znaczenia przy pandemiach wirusowych. Alkohol nasila jednak działanie odkażające. RP. ROZTWÓR CHLORHEKSYDYNY W IZOPROPANOLU Chlorheksydyna 0,5-1 g Izopropanol 70% do 100 ml Do przemywania skóry, dezynfekowania przedmiotów. CZWARTORZĘDOWE ZWIĄZKI AMONIOWE, np. benzalkonium, cetrimonium, cetalkonium działają bakteriobójczo na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne. Nie działają na pierwotniaki i i słabo działają na wirusy oraz grzyby. Mają właściwości detergentów (emulgator kationowy). Nie drażnią skóry. Zmniejszają napięcie powierzchniowe. Nie są środkami pewnymi, ale najbardziej rozpowszechnionymi i lubianymi przez personel medyczny. KWAS BOROWY I BORAN SODOWY NIE DZIAŁAJĄ NA WIRUSY W PRAKTYCE. OZONATORY I OZON. OZON O3 działa wybitnie przeciwwirusowo i bójczo wobec bakterii oraz grzybów beztlenowych. Rozkłada się do tlenu O2. W czasie pandemii wskazane jest ozonowanie pomieszczeń za pomocą ozonatorów, a następnie ich wietrzenie. Dostępne są ozonatory z końcówkami do ozonowania wody. 1,5 L butelka wody wymaga ozonowania przez przynajmniej 20 minut. Wodę ozonowaną można użyć do płukania jamy ustnej i gardła oraz przemywania jamy nosowej. Jest też efektywna w zmywaniu owoców, warzyw i mięsa w celu zniszczenia bakterii oraz wirusów. Można ja także ją użyć do przemywania skóry (ciała). Woda ozonowa powinna być przechowywana w lodówce, maksymalnie dobę, w szczelnie zamkniętych butlach szklanych. Najlepsza świeżo przygotowana. Ozonowanie (urządzenie o wydajności 1000-5000 mg O3/h) pomieszczeń 20-40 m2 powinno trwać około 20-30 minut. Następnie po godzinie od ozonowania należy je przewietrzyć. Inaktywuje bakterie, grzyby, wirusy, liczne alergeny. Usuwa przykre zapachy. Obecnie w Polsce cena ozonatorów bardzo wzrosła, nie należy za nie przepłacać. Można je nabyć w sklepach zagranicznych w przyzwoitych cenach. Należy szukać takie urządzenia, które generują 800-5000 mg ozonu na godzinę. WODA UTLENIONA H2O2 – 3% jest jednak zbyt słaba i w obecności krwi oraz przesączu osocza krwi oraz ropy ulega szybkiemu rozkładowi pod wpływem katalazy. Działa zbyt powierzchniowo i zbyt krótko. NADMANGANIAN POTASU KMnO4 wywiera wpływ antywirusowy, przeciwgrzybiczy i antybakteryjny. Posiada też właściwości odwaniające, przeciwzapalne i utleniające. Nadaje się do kąpieli, płukanek, przemywania skóry i ran. TYMOL I EUGENOL oraz odpowiednio OLEJEK ETERYCZNY TYMIANKOWY I GOŹDZIKOWY niszczą wirusy, bakterie i grzyby silniej niż kwaskarbolowy (fenol).
RP. PŁYN DEZYNFEKUJĄCY I ANTYSEPTYCZNY Olejek goździkowy lub tymiankowy 1-2 ml Izopropanol/etanol 70% do 1000 ml Do przemywania skóry, spryskiwania przedmiotów. Efektywnymi substancjami roślinnymi o działaniu przeciwwirusowym są olejki eteryczne i ich składniki (np. aldehyd anyżowy, aldehyd cynamonowy, anetol, cyneol=eukaliptol, felandren, borneol, pinen, eugenol). Olejki można rozpuścić w spirytusie 70-80%, w octanie etylu oraz w mieszaninie eteru dietylowego z etanolem 80-90%. Dobrze rozpuszczają się w benzynie ekstrakcyjnej i acetonie. Rozpuszczalniki te same w sobie działają antyseptycznie i uszkadzają strukturę wirusów, bakterii i grzybów. Olejki mają jednak charakterystyczny zapach, przez co ograniczone jest ich stosowanie w publicznych instytucjach, czy placówkach zdrowia. Olejki mogą wywołać reakcje alergiczne. Sprawdziły się jednak w zwalczaniu zakażeń wirusowych i bakteryjnych, były oficjalnie stosowane w medycynie, zanim wprowadzono do lecznictwa chemioterapeutyki syntetyczne (sulfonamidy, fluorochinolony) oraz antybiotyki. Używane były również w czasie rozmaitych pandemii/epidemii do aromatyzowania pomieszczeń, inhalacji, nasączania maseczek ochronnych, odkażania ubrań i ciała. Można je łączyć z środkami powierzchniowo czynnymi (np. mydła, czwartorzędowe związki amonowe), przez co nabierają lepszych zdolności penetrujących patogeny. Alkohol, eter, octan etylu, aceton, benzyna, chloroform i glikol propylenowy zwiększają siłę bójczą olejków eterycznych. W dawnych miksturach odkażających udział olejków w wymienionych rozpuszczalnikach był niski, rzędu 0,2-0,25-0,5, rzadziej ponad 1, czy 2%. Do olejków przeciwwirusowych należą, między innymi: olejek z drzewka herbacianego, olejek tymiankowy, olejek lebiodkowy, olejki z roślin cytrusowych (np. cytrynowy, pomarańczowy, bergamotowy), olejek z trawki cytrynowej, olejek lawendowy, olejek eukaliptusowy, olejek cynamonowy, olejek anyżowy, olejki z drzew iglastych (np. cedrowy, pichtowy, daglezjowy, modrzewiowy), olejek melisowy, olejek z ziela angielskiego (korzennika lekarskiego), olejek z mirtu cytrynowego (_Backhousia_). RP. PŁYN ODKAŻAJĄCY DO MYCIĄ RĄK Olejek eukaliptusowy, drzewka herbacianego, gwajakol/gwajakowy, tymiankowy lub goździkowy 10 ml Alkohol izopropylowy 70% 50 ml Mydło potasowe płynne wg Farmakopei Polskiej do 1000 ml Olejek rozmieszać z alkoholem, następnie z mydłem. Do mycia powierzchni i skóry rąk. Olejków nie należy dawać dużo do acetonu lub alkoholu, bowiem wtedy wysuszają i oparzają skórę. Trzeba zachować ostrożność. Środkami hamującymi wysuszanie skóry są oleje tłuste, np. rycynowy, migdałowy, lniany. Gliceryna nie miesza się z olejami i olejkami eterycznymi. Ostrożnie postępować z olejkiem cynamonowym i z dala go trzymać od narządów płciowych oraz oczu! Jeżeli przyrządzamy płyn do mycia całego ciała (np. na mydłach płynnych, np. potasowym) wybierajmy olejek lawendowy, herbaciany, czy z drzew iglastych, czyli takie, które nie podrażnią skóry. Jednocześnie nie dawajmy ich wówczas więcej niż 1% a w okolicach intymnych i to może być za dużo (0,1-0,25% wydaje się sprawdzone irozsądne).
TLENEK ETYLENU działa bakterio-, grzybo- i wirusobójczo. Stosowany jest do sterylizacji wrażliwych na wysoką temperaturę leków i narzędzi chirurgicznych oraz do wyjaławiania środków spożywczych i odzieży. Jest efektywny przy dużej wilgotności powietrza. Niestety drażni układ oddechowy i oczy. Pomieszczenia po jego użyciu trzeba wietrzyć. Jest też wybuchowy, co ogranicza jegostosowanie.
OGÓLNIE O WIRUSACH
Wirusy są to bezkomórkowe, białkowo-nukleinowe pasożytnicze formy życia, pozbawione własnego metabolizmu. W genomie zawierają jeden rodzaj kwasu nukleinowego: RNA lub DNA. Kwas nukleinowy wchodzi w skład rdzenia wirusa. Nukleinowy rdzeń otoczony jest białkowym płaszczem – kapsydem (kapsyd). Strukturalne jednostki kapsydu to kapsomery. Kapsyd i rdzeń nukleinowy – łącznie określane są mianem nukleokapsydu. Nukleokapsyd może być nagi lub okryty dodatkową osłonką. Osłonki zawierają w budowie proteiny, lipidy i cukry. Otoczka białkowa i osłonka białkowo-lipidowa lub białkowo-cukrowa – posiadają właściwości antygenowe i pobudzają tworzenie przeciwciał. Osłonka wspomaga proces absorpcji wirusa na błonie komórki żywiciela. Osłonki niektórych wirusów zawierają enzymy potrzebne do procesu przenikania przez błonę komórkową, zarówno podczas infekowania, jak i wydostawania się z pasożytowanej komórki po replikacji. Powielanie się wirusów (replikacja, namnażanie) możliwe jest tylko w żywej komórce, kosztem gospodarza (żywiciela). Genom wirusowy zawiera geny kodujące informacje o budowie (sekwencji nukleotydowej) rdzenia oraz białkowego kapsydu. Na powierzchni kapsydu mogą występować wypustki zwane peplomerami (w języku łacińskim _peplum_ to wierzchnie nakrycie, szata powierzchowna). Wirion jest to pojedyncza zakaźna cząsteczka wirusa zdolna do replikacji w żywej komórce. _Virus_ w języku łacińskim oznacza kleistą, trującą ciecz, jad, truciznę, co znakomicie odzwierciedla chorobotwórczość wirusów. Z tego względu, że wirusy przechodziły przez ceramiczne filtry mikrobiologiczne nazywano je zarazkami przesączalnymi. Wielkość wirusów waha się w granicach 20-300 nm. Cząsteczki wirusów ulegają krystalizacji, co wykazał Stanley w 1935 r. DNA i RNA wirusów mogą być jednoniciowe lub dwuniciowe. W PROCESIE ZAKAŻENIA WIRUSOWEGO WYRÓŻNIAMY NASTĘPUJĄCE ETAPY: 1. Adsorpcja wirusa na powierzchni komórki żywiciela. Jest to proces fizykochemiczny odbywający się dzięki siłom przyciągania cząsteczkowego i różnicom ładunków wirusa i komórki. Do procesu potrzebne są jony wapnia. Grupy aminowe białek wirusa reagują z grupami fosforanowymi plazmolemmy, czyli błony komórkowej. Receptorami dla wirusów są także grupy sulfhydrylowe lipoprotein błonowych oraz mukoproteiny błonowe. 2. Penetracja, czyli przenikanie wirusów. Wirus, który osiadł na błonie komórkowej indukuje proces pinocytozy lub endocytozy, czyli wpuklenia błony do wnętrza komórki, uformowania pęcherzyka i jego transportu w głąb komórki. Pęcherzyk transportowy zostaje włączony do lizosomów. Pochłonięte wirusy zostają poddane działaniu enzymów komórkowych (lizosomalnych), które powodują uwolnienie rdzenia nukleinowego z otoczki białkowej, czyli kapsydu. Niektóre wirusy (np. grypy) nie wnikają w całości do komórki, lecz ich osłonka ulega fuzji z błona komórkową, następnie lipazy i proteazy błonowe trawią kapsyd uwalniając rdzeń nukleinowy. Wówczas do wnętrza komórki wnika tylko rdzeń nukleinowy wirusa. W otoczce wirusa mogą występować białka o charakterze enzymatycznym, które powodują dekapsydację, czyli deproteinizację wirionu uwalniając genom wirusowy. Ponadto w Kapsydzie mogą istnieć enzymy rozkładające ATP żywiciela, dzięki czemu uwolniona zostaje energia niezbędna do przeniknięcia i uwolnienia rdzenia nukleinowego. Bardzo małe wirusy przenikają przez pory błony komórkowej (translokacja wirusów). Wirus grypy zawiera w kapsydzie enzym neuraminidazę, który rozkłada kwas N-acetylo-neuraminowy błony komórkowej i upłynnia śluz wydzielany na powierzchnię nabłonka dróg oddechowych żywiciela. 3. Replikacja genomu wirusowego. Jest ona różna, zależnie od rodzaju kwasu nukleinowego wchodzącego w skład rdzenia wirusa: Ø Wirusy z jednoniciowym RNA o dodatniej polarności. Wirusowy RNA + posiada właściwości mRNA, czyli jest gotową matrycą wg której może odbywać się translacja białek wirusowych. Innymi słowy RNA wirusowe + jest funkcjonalnym mRNA. Według mRNA wirusowego powstaje enzym- swoista wirusowa polimeraza RNA oraz białka strukturalne wirusa. W wyniku translacji powstaje najpierw poliproteina, która podczas obróbki potranslacyjnej ulega rozdziałowi na szereg różnych protein wirusowych. Polimeraza RNA katalizuje syntezę genomu wirusowego. W I etapie powstaje RI czyli dwuniciowa cząsteczka RNA -/+ (forma pośrednia RNA wirusowego). Następnie z dwuniciowego RNA powstają dwie cząsteczki jednoniciowe RNA –. Te nowe cząsteczki RNA – jednoniciowe służą jako matryca dla kolejnych, nowych cząsteczek RI. W ostatniej fazie powstają jednoniciowe cząsteczki RNA+. Te dopiero są obudowywane kapsydem białkowym. Repikacja zachodzi w cytoplazmie, nie jest potrzebna obecność jądra żywiciela. Wirus taki może więc pasożytować komórki bezjądrowe, np. erytrocyty. Taką replikację można zaobserwować u wirusów z rodziny Togaviridae, Flaviviridae i Picornaviridae. Ø Wirusy z jednoniciowym RNA o ujemnej polarności. Cząsteczka RNA – nie ma właściwości matrycowego RNA. Z tego RNA- musi powstać RNA+ przy udziale transkryptazy RNA. Wg zasady komplementarnosci zasad powstaje RNA+, który służy do syntezy RNA-. To RNA- może dopiero być wbudowane do wirionu. Replikacja RNA genomu odbywa się przy udziale replikazy RNA poprzez formy pośrednie RI. Taką replikację można zaobserwować u wirusów z rodziny Arenaviridae, Paramyxoviridae i Orthomyxoviridae. Ø Wirusy z jednoniciowym RNA i rewertazą (odwrotną transkryptazą). Przypominam, że rewertaza to polimeraza DNA zależna od RNA, czyli enzym przekładający sekwencję nukleotydową RNA na sekwencję nukleotydową DNA. Inaczej mówiąc rewertaza umożliwia wirusom przepisanie genomowego RNA na ekwiwalent DNA. Z jednoniciowej cząsteczki RNA (ssRNA – single-stranded RNA) powstaje kolista cząsteczka dwuniciowego dsDNA (double-stranded DNA). Kodowana przez wirusa integraza umożliwia wbudowanie dsDNA wirusowego do DNA żywiciela. Jest to tzw. provirus. Prowirusy są powielane w procesie podziału komórek. Transkrypcja wirusowego mRNA powoduje powstanie szeregu zróżnicowanych cząsteczek matrycowego RNA. W procesie translacji na podstawie mRNA powstają białka enzymatyczne i strukturalne wirusa. Kopie RNA tworzone na podstawie prowirusowego DNA to potomne łańcuchy RNA, które są obudowywane kapsydem. Taką replikację można zaobserwować u wirusów z rodziny Retroviridae. Ø Wirusy z dwuniciowym RNA. Powielanie dwniciowego RNA wirusa przebiega wg schematu +/-RNA — > +RNA — > +/-RNA. Najpierw więc powstaje forma pośrednia RI, potem asymetryczna konserwatywna nić RNA + (o dodatniej polarności) o właściwościach mRNA. Matrycowe RNA podlega transkrypcji i replikacji. Powstaje dwuniciowe RNA-/+. Taką reprodukcję można zaobserwować u wirusów z rodzinyReoviridae.
Ø Wirusy z jednoniciowym DNA. Zawierają one DNA+. Najpierw powstaje dwuniciowa forma pośrednia, potem replikatywna forma dwuniciowa -/+DNA. Ta forma ulega namnożeniu. Wirusowy mRNA powstaje na podstawie formy pośredniej -/+DNA przy udziale polimerazy RNA. Jednoniciowe +DNA powstaje również na podstawie formy pośredniej +/-DNA zgodnie z zasadą komplementarności (przynależności) zasad. Taka replikacja zachodzi u Parvoviridae i bakteriofagów. Ø Wirusy z dwuniciowym DNA. Replikacja przebiega wg schematu: -/+DNA — > -/+DNA. Przed replikacją wirusowe, spiralnie skręcone łańcuchy DNA ulegają rozpleceniu. Transkrypcja genomu, czyli synteza jednoniciowego RNA na matrycy dwuniciowego DNA przebiega wg schematu -/+DNA — > +RNA, przy udziale enzymu – polimerazy RNA. Transkrypcja jest kontrolowana i sukcesywna. Oznacza to, że w geny podlegają ekspresji w ściśle określonym czasie. Wyróżnia się w związku z tym białka regulatorowe bardzo wczesne, wczesne i późne. Powstały mRNA koduje białka regulatorowe, aktywujące poszczególne geny. Utworzone w translacji białka enzymatyczne i strukturalne wirusowe są transportowane do jądra, gdzie odbywa się składanie wirusów. Taka replikacja występuje u wirusa opryszczki herpessimplex.
4. Dojrzewanie i morfogenenza wirusów. Po syntezie wszystkich skladników wirusa odbywa się składanie, czyli organizowanie jego cząsteczki – wirionu. Poszczególny elementy składowe wirusa rozpoznają się wzajemnie i tworzą kompleksy w ścisłej kolejności. Miejsce dojrzewania wirusów jest różne, zależne od rodzaju wirusa. Dla przykładu poksvirusy dojrzewają w cytoplazmie, a herpesvirusy w jądrze. Wirusy nabywają osłonki podczas przechodzenia przez otoczkę jądrową, błony wakuolarne (tonoplast), ponadto w diktiosomach oraz w retikulum endoplazmatycznym. Ostateczny kształt i postać uzyskują w czasie przenikania przez plazmolemmę. Togavirusy, flavovirusy, retrovirusy czy rabdovirusy uzyskują dodatkowe elementy kapsydowe w trakcie opuszczania komórki w procesie pączkowania. Wirusy są transportowane w kierunku plazmolemmy w retikulum endoplazmatycznym (za jego pośrednictwem) oraz dzięki skurczom cytoszkieletu. 5. Uwalnianie wirusów. Wirusy opuszczają komórki w procesie pączkowania, egzocytozy, cytopempsji i translokacji przez pory błonowe. Niektóre wirusy doprowadzają do rozpadu całej komórki. 6. Zakażanie sąsiednich komórek. Następuje w wyniku fuzji błon: błony komórki zakażonej z błoną komórki zdrowej – wirus przenika wówczas bezpośrednio z jednej do drugiej i kolejnych po replikacji. Ponadto za pośrednictwem limfy i krwi oraz ich przesączów (np. płynu mózgowo-rdzeniowego). SKUTKI ZAKAŻENIA KOMÓRKI WIRUSEM Należy pamiętać, że wirusy wykorzystują materię i energię zawartą w komórce żywiciela do własnych potrzeb – czyli do replikacji i morfogenezy. Wirusy wykorzystują więc enzymy, substraty i energię komórek gospodarza do namnażania się. 1. Utrata prawidłowo przebiegających funkcji życiowych, zniszczenie kompartymentacji wewnątrzkomórkowej i uorganizowanej struktury. Zatrzymanie podziału komórki, dezintegracja jądra, zahamowanie syntezy DNA i białek gospodarza, degeneracja mitochondriów. Uszkodzenie błony komórkowej. Dezorganizacja cytoplazmy. 2. Zniszczenie struktury tkanek. Komórki w tkance tracą między sobą kontakt lub ulegają fuzji w syncytium. Syncytium ułatwia zakażenie kolejnych komórek. Zahamowanie procesów różnicowania komórek i tkanek. Komórki silnie pasożytowane i śmiertelnie uszkodzone przez wirusy wypadają z tkanek. Wirusy wnikają do organizmu żywiciela przez uszkodzoną skórę i błony śluzowe. Najczęściej zakażenie wirusowe zachodzi z powodu wdychania wirusów, unoszących się w powietrzu, spożycia pokarmu i wody zanieczyszczonych wirusami oraz na skutek kontaktu bezpośredniego z osobą zakażoną (kontakty płciowe, stykanie się z powierzchnią skóry i błon śluzowych, a także z wydzielinami i wydalinami osób zakażonych). W organizmie wirusy rozprzestrzeniają się za pośrednictwem płynów ustrojowych oraz dzięki wywołaniu fuzji błon komórek sąsiadujących ze sobą. Nosicielstwo wirusów polega na wytwarzaniu wirusa przez część populacji komórek żywiciela, podczas gdy pozostała część komórek nie ulega zakażeniu. U nosicieli występują więc wirusy, ale nie pojawiają się u nich dostrzegalne objawy choroby. Pod względem czasu trwania nosicielstwo można podzielić na przejściowe, okresowe długotrwałe i przewlekłe. Nosicielstwo przejściowe jest krótkotrwałe. Nosicielstwo okresowe długotrwałe trwa wiele miesięcy. Nosicielstwo przewlekle utrzymuje się wiele lat lub przez całe życie (wirus zapalenia wątroby B, HIV). Zakażenie, czyli infekcja to wtargnięcie wirusów do organizmu. Miejsca wtargnięcia wirusów określa się jako wrota zakażenia. Gdy nie występują objawy chorobowe pomimo wtargnięcia wirusów wówczas stan taki określa się mianem infekcji subklinicznej, albo bezobjawowej.. Zakażenie bezobjawowe występuje u ludzi odpornych na danego wirusa (np. dzięki szczepionce). Ponadto niektóre wirusy nawet u nieodpornych osób nie wywołują objawów chorobowych pomimo replikacji, np. wirus polio. Niektóre wirusy przenikają przez błony płodowe z ustroju matki do płodu. Zakażenie noworodka może zaistnieć w trakcie porodu oraz karmienia mlekiem. Jest to pionowe przekazywanie wirusa. W ten sposób potomstwo ulega zakażeniu wirusem odry, cytomegalii i opryszczki. Noworodek może stać się nosicielem wirusa HIV, czy wirusa zapalenia wątroby w razie zakażenia matki tymi wirusami przed lub w czasie ciąży. Niektóre wirusy, np. różyczki, cytomegalii i opryszczki działają teratogennie. Zakażenie kobiety ciężarnej wirusem zapalenia wątroby B może spowodować poronienie, śmierć płodu lub ciężkie uszkodzenie wątroby płodu. Wirus odry i grypy może spowodować śmierć płodu. Istnieje również zakażenie wirusem utajone. Niektóre wirusy wywołują objawy chorobowe, potem następuje wyzdrowienie (zanik objawów), ale wirus nadal pozostaje w komórkach organizmu. Po pewnym czasie wirus ulega aktywacji i znów wywołuje pełne objawy choroby. Często jego aktywacja zachodzi skutek wychłodzenia organizmu, niedoboru witamin, depresji lub okresowego osłabienia układu immunologicznego. W ten sposób zachowuje się wirus herpes simplex, czyli wirus opryszczki. W okresie utajenia wirus egzystuje w tkance nerwowej, a w czasie pełnoobjawowej choroby – w skórze(nabłonki).
Należy rozróżniać dwa pojęcia: zakażenie wirusem i chorobawirusowa.
Zakażenie to każde wniknięcie, wtargnięcie wirusa do ustroju. Choroba wirusowa to stan zakażeniowy, w którym dochodzi do wystąpienia klinicznych objawów choroby. Zanim wystąpią objawy choroby istnieje okres inkubacji, czyli wylęgania. Okres inkubacji może być krótki (około 3 dni), średnio długi (do 2 tygodni) lub długi (ponad 2 tygodnie). Długość inkubacji zależy od odległości wrót zakażania do komórek docelowych, czyli komórek w których zachodzi replikacja wirusa. Na ogół wirusy namnażające się w nabłonkach przewodu pokarmowego (proszę odróżnić pojęcie układu pokarmowego od pojęcia przewodu pokarmowego !) czy oddechowego powodują szybkie wystąpienie objawów chorobowych, w przeciwieństwie do wirusów namnażających się w komórkach ośrodkowego układu nerwowego. Wirus po wniknięciu do organizmu wyzwala reakcje immunologiczne gospodarza. Białka wirusa są rozpoznawane przez organizm żywiciela jako obce. Białka wirusa to antygeny. Przypominam, że antygen to każda substancja powodująca wytworzenie przeciwciał w organizmie i reagująca swoiście z wytworzonymi uprzednio przeciwciałami. Przeciwciała są białkami o właściwościach immunoglobulin, mające zdolność swoistego rozpoznawania antygenu i wiązania się z jego determinantami (określaczami) poprzez antydeterminanty (antyokreślacze) znajdująca się we fragmencie Fab. Podaję dla wyjaśnienia, że Fab jest to fragment cząsteczki immunoglobuliny o masie cząsteczkowej 45 000, uzyskany po hydrolizie papainą. Fab jest zbudowany z łańcucha lekkiego i N-końcowego odcinka łańcucha ciężkiego. Immunoglobuliny mają dwa fragmenty Fab. We fragmencie Fab mieści się antydeterminanta wiążąca antygen. 30 marca, 2020 | Category: Biologia Medyczna,Rozmaitości
| Leave a comment
ARTYKUŁY W CZASOPISMACH: PORADY NA ZDROWIE, NATURA&ZDROWIE GREENPORT 03/2020 ORAZ ŻYJ NATURALNIE NR 17. W czasopiśmie Greenport _NATURA & ZDROWIE_ ukazał się mój artykuł o _Momordica charantia Linne_, czyli balsamce. Z kolei w dwumiesięczniku ŻYJ NATURALNIE zamieszczono artykuł “Fitoterapia wybranych schorzeń wątroby”. W kwartalniku _PORADY NA ZDROWIE_ opublikowałem artykuł na temat właściwości kwiatów wierzby z cyklu _FLOROTERAPII_ prowadzonego od wielu lat. Jeżeli ktoś gromadził wszystkie wydania _Poradnika na zdrowie_ to zdobył najwięcej informacji z zakresu floroterapii praktycznej. Cykl o zastosowaniu kwiatów w fitoterapii będzie przezemnie kontynuowany.
5 marca, 2020 | Category: Rozmaitości, Rozmaitości z kraju i zeświata
|
Leave a comment
ZIÓŁKA PRZECZYSZCZAJĄCE – SPECIES LAXANTES (ABFÜHRENDER TEE) WG PHARMACOPOEA HELVETICA IV I XI. RP. _SPECIES LAXANTES_ = SPECIES ST. GERMAIN – ABFÜHRENDER TEE, ESPECES PURGATIVES, SPECIE LASSATIVE WG FARMAKOPEI SZWAJCARSKIEJ IV – PHARMACOPOEA HELVETICA IV Z 1907 R. _Fructus Anisi_ (owoc biedrzeńca anyżu) 10 g _Fructus Foeniculi_ (owoc kopru) 10 g _Tartarus natronatus_ (winian sodowo-potasowy) 10 g _Flos Sambuci_ (kwiat dzikiego bzu czarnego) 30 g _Folium Sennae_ (liść senesu) 40 g Nasiona rozdrobnione (roztarte lub posiekane) wymieszać z winianem sodowo-potasowym, następnie dodać rozdrobnione kwiaty bzu czarnego i liście senesu (zachować podobne rozdrobnienie surowców, aby mieszanina była homogenna). Przechowywać w ciemnym miejscu. 2 łyżki ziółek zalać 1 szklanką wrzącej wody. Parzyć pod przykryciem 20 minut, przecedzić. Wypić. Działa przeczyszczająco w ciągu 1 godziny, czasem dopiero po 4-6 godzinach, zależnie od wrażliwości jelit na składniki czynne. Ziółka te działają również moczopędnie, wiatropędnie, żółciopędnie i wykrztuśnie. Wzmagają wydzielanie śliny, śluzu w układzie oddechowym i pokarmowym. WINIAN SODOWO-POTASOWY widniał w wielu lekospisach pod nazwami Natrium-Kalium Tartaricum, sól Seignette’a, Sal Seignetti, Rochelle Salt, Soda Tartarata, Natri et Kalii tartras, Tartarus natronatus. Można ją nabyć w hurtowniach chemicznych. Do celów leczniczych należy wybierać czystości spożywczej, czystą lub czystą do analiz. Ma postać białego krystalicznego proszku o chłodzącym i słonawym smaku. Jest solą rozpuszczalną w wodzie (1,5 części). Wodne roztwory mają odczyn słabo zasadowy. Nie należy jej mieszać z siarczanem magnezu. Doustna dawka przeczyszczająca czystej soli wynosi 8-15 g. W niższej dawce: 0,5-2 g działa moczopędnie i żółciopędnie, a u wielu pacjentów łagodnie pobudza defekację. NOWA FARMAKOPEA SZWAJCARSKA XI RÓWNIEŻ ZAWIERA RECEPTURĘ ZIÓŁEK PRZECZYSZCZAJĄCYCH – ABFÜHRENDER TEE. PONAD 100 LAT PÓŹNIEJ MAMYPODOBNY SKŁAD:
RP. _SPECIES LAXANTES_ – ABFÜHRENDER TEE WG _PHARMACOPOEA HELVETICA XI_ Z 2012 R. (ZIÓŁKA PRZECZYSZCZAJĄCE) Anis zerstoßen (anyżek utłuczony, biedrzeniec anyż) 15 g Fenchel, Bitterer (oder Fenchel süßer, zerstoßen – utłuczony; owoc kopru gorzkiego – _Foeniculum vulgare Mill. ssp. vulgare var. vulgare (Mill.) Thell_. lub owoc kopru słodkiego _Foeniculum vulgare Mill. ssp. vulgare var. dulce (Mill.) Thell.)_ 15 g Süßholzwurzel (korzeń lukrecji) 10 g Holunderblüten (kwiat dzikiego bzu czarnego) 10 g Sennesfrüchte (strąki senesu) 50 g ZIOŁA PODOBNIE ROZDROBNIĆ. WYMIESZAĆ STARANNIE. STRĄKI SENESU MOŻNA ZAMIENIĆ NA LIŚĆ SENESU. PRZECHOWYWAĆ W CIEMNYM MIEJSCU. 1-2 ŁYŻKI MIESZANKI NA SZKLANKĘ WRZĄTKU. WYPIĆ. DZIAŁANIE PRZECZYSZCZAJĄCE WYSTĘPUJE PO 1-2 GODZINACH, A U NIEKTÓRYCH OSÓB DOPIERO PO 6-8 GODZINACH, ZALEŻNIE OD WRAŻLIWOŚCI JELIT. Należy pilnować, aby senes nie był przeterminowany. Po 1-2 latach traci swoje właściwości przeczyszczające. Z moich badań wyrywkowych senesu dostępnego w obrocie handlowym wynika, iż często jest on stary, pomimo, że inna data produkcji widnieje na opakowaniu. Senes i w ogóle zioła antracenowe poddawane działaniu mikrofali (suszenie) tracą swoją aktywność przeczyszczającą. Stąd są trudności w znalezieniu surowca dobrej jakości. Podobnie jak pierwsza mieszanka, ta również, oprócz wpływu przeczyszczającego – działa moczopędnie i wykrztuśnie. Wzmaga również wydzielanie potu. 6 lutego, 2020 | Category: Farmacja dawna i współczesna,Farmakologia
dawna i współczesna,Fitochemia
i fitofarmakologia,
O lekach
aptecznych,
Praktyczny poradnik
zielarski,
Przyprawy,
Rośliny lecznicze,
Sole lecznicze
| Leave a comment
NEFROL – PŁYN DOUSTNY JAKO KLASYCZNE I EFEKTYWNE UROTROPICUM. Niedawno robiąc zakupy w aptece internetowej natknąłem się na polski preparat ziołowy – NEFROL, którego producentem jest Herbapol w Krakowie. Znałem go, ale szczerze mówiąc zapomniałem o nim, a szkoda. Dlatego dzisiaj opiszę ten produkt, choć wielu moim Czytelnikom może wydać się, że zrobiłem w ten sposób swoistego rodzaju reklamę. Myślę jednak, że takie preparaty, które osobiście kojarzę z dawnymi czasami polskiego przemysłu zielarskiego, powinny być przeze mnie przypominane i jeśli na to zasługują – chwalone. NEFROL to wybitny klasyk w grupie leków ziołowych. Cudowny skład, nic nie mam do zarzucenia. Świetnie skomponowany. Ma postać płynu do stosowania doustnego. 100 g zawiera nalewkę złożoną (1 : 7) z: 6,9 g ziela nawłoci, 3,7 g korzenia i ziela mniszka lekarskiego, 2,47 g owoców aminka, 0,71 g naowocni fasoli. Należy zwrócić uwagę, że w Nefrolu zachował się cenny składnik – AMINEK EGIPSKI – _Ammi visnaga_ (L.) Lamarck. AMINEK EGIPSKI pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Należy do rodziny baldaszkowatych – _Umbelliferae_ (=_Apiaceae_). Surowcem jest owoc – _Fructus Ammi visnagae_. W owocach zawarte są furanochromony (pochodne gamma-pironu) 1-1,6%, np. kellina, wisnagina, kellinina i kellol. Wśród piranokumaryn (0,2-0,5%) obecnych w owocach można wyróżnić wisnadynę, samidynę i dwuhydrosamidynę. Istotnymi składnikami są również flawonoidy: kaempferol, izoramnetyna i kwercetyna. Owoce są zasobne w tłuszcze (ok. 15-18%) i białka (12-14%). Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi z owoców aminka wpływają moczopędnie, rozkurczowo na mięśnie gładkie, przeciwastmatycznie i hipotensyjnie. Rozszerza naczynia wieńcowe, zapobiega dusznicy bolesnej. Rozszerza oskrzela i oskrzeliki. Rozkurcza mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, jelit, żołądka i układu moczowego. W medycynie dawnej aminek egipski zalecano przy astmie oskrzelowej, dusznicy bolesnej, chorobie wieńcowej, nadciśnieniu, obrzękach i puchlinie wodnej, skąpomoczu, kamicy moczowej i dyskinezach dróg żółciowych. Kelina działa fotosensybilizująco, stąd nie należy opalać się podczas zażywania preparatów z aminka egipskiego. Nalewkę z pogniecionych owoców aminka 1:10 na alkoholu 70% podawano w dawce 40 kropli 3 razy dz. w niewielkiej ilości wody. Dr med. Gerhard Madaus (1890-1942) w terapiach biologicznych traktował aminek jako środek przeciwkamiczy (_antilithiasis_), oczyszczający drogi moczowe z piasku i złogów. Kolejnym składnikiem preparatu jest NAWŁOĆ – _Solidago_ (rodzina _Compositae, Asteraceae_). W Polsce rodzimym gatunkiem nawłoci jest nawłoć pospolita – _Solidago virgaurea Linne. _Surowcem zielarskim jest ZIELE NAWŁOCI – _Herba Solidaginis_. W Farmakopei Europejskiej uwzględnione są, obok ziela nawłoci pospolitej, również ziele nawłoci kanadyjskiej i nawłoci olbrzymiej (późnej) – wysuszone, pocięte lub całe części nadziemne _Solidago gigantea Aiton lub Solidago canadensis L_., a także ich odmiany, mieszańce i mieszaniny. Nawłoć kanadyjska i nawłoć olbrzymia (późna) są w polskiej florze kenofitami, czyli gatunkami obcego pochodzenia. Polifenole i saponiny zawarte w surowcu tworzą związki kompleksowe z wieloma ksenobiotykami (substancjami obcymi dla organizmu), czyniąc je łatwo rozpuszczalnymi w wodzie. Dzięki temu wiele toksyn może być usuniętych z organizmu wraz z moczem i potem. Glikozydy fenolowe i saponiny zwiększają filtrację w kłębuszkach nerkowych i zmniejszają resorpcję zwrotną w kanalikach nerkowych. Antocyjany, fenolokwasy i flawonoidy zawarte w nawłoci działają dodatkowo przeciwzapalnie, przeciwwysiękowo i rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz układu moczowego. Wpływ diuretyczny wynika z hamowania enzymu konwertującego angiotensynę (ACE) i hamowania aktywności obojętnej endopeptydazy (NEP). Flawonoidy i fenolokwasy wykazują aktywność przeciwrodnikową, przeciwzapalną, antyoksydacyjną, przeciwwysiękową i stabilizującą na strukturębłon komórkowych.
W nawłoci pospolitej znajduje się około 1-1,5% flawonoidów, a Farmakopea Europejska wymaga, aby w tym surowcu było przynajmniej 0,5%, ale nie więcej niż 1,5% flawonoidów w przeliczeniu nahiperozyd.
Ziele i kwiatostany nawłoci kanadyjskiej i późnej zawierają również flawonoidy, przy czym Farmakopea Europejska wymaga minimum 2,5% flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd. W naturalnych warunkach nawłoć późna zawiera około 3,8–4% flawonoidów, natomiast nawłoć kanadyjska około 2-2,4%, dlatego aby sprostać wymogom producenci mieszają oba gatunki (nawłoć późna podbija ogólną zawartość flawonoidów). Kwiat i ziele nawłoci to surowce typowo flawonoidowo-trójterpenowe. Nawłoć późna zawiera przede wszystkim kwercetynę (ramnozyd kwercetyny, kwercytryna). Nawłoć kanadyjska jest bogata w rutynozyd kwercetyny (rutozyd). Nawłoć pospolita obfituje w kwercetynę, kemferol i rutozyd. W zielu i kwiatostanach nawłoci pospolitej występują również saponiny trójterpenowe typu olean-12-en (0,2-0,3%), kwas poligalowy. Wśród charakterystycznych saponin zidentyfikowano tzw. virgaureasaponiny B, C, D, E. W surowcu zawarte są również olejek eteryczny 0,12–0,5% (bogaty w gamma-kadinen 40–60%, alfa-i beta-pinen, mircen, limonen oraz germakren D), glikozydy fenolowe 0,2–1%, pochodne estrów benzoesowo-salicylowych (leiokarpozyd, virgaureozyd A), kwasu kawowego, chlorogenowego, chinowego i salicylowego, ponadto diterpeny i irydoidy. Nawłoć kanadyjska i nawłoć późna również posiadają saponiny trójterpenowe 2–3% (giganteasaponiny, bajogenina), olejek eteryczny 0,6%, dwuterpeny, pochodne kwasu kawowego, chlorogenowego, ferulowego, salicylowego i chinowego. Olejek eteryczny kwiatów nawłoci późnej jest bogaty w germakren D, cyklokolorenon, pineny i alfa-garjunen. Olejek z kwiatów nawłoci kanadyjskiej obfituje z kolei w curlon, germakren D, alfa-pinen, beta-seskwifelandren i limonen. Za działanie moczopędne odpowiedzialne są saponiny trójterpenowe, flawonoidy i lejokarpozyd. Dr Gerhard Madaus zalecał wyciągi wodne z nawłoci przy chronicznym zapaleniu nerek, przeroście gruczołu krokowego, chorobach reumatycznych, cukrzycy, dychawicy oskrzelowej, chorobach gardła i skóry (egzema). W chorobach urologicznych polecał łączyć nawłoć z jałowcem i brzozą. Wspomina o nalewce ze świeżego ziela lub samych kwiatów nawłoci pospolitej. Dr Madaus opracował liczne mieszanki urologiczne, w których obok ziela nawłoci zawarł również ziele połonicznika, liść ortosyfonu, liść borówki, ziele skrzypu, liść jasnoty białej, liść brzozy oraz liść mącznicy, wykorzystując synergizm farmakologiczny wymienionych surowców. Dr Friedrich Oesterlen (1812–1877) podał informacje o stosowaniu ziela nawłoci pospolitej w leczeniu skąpomoczu, krztuścai puchliny wodnej.
Współczesne wyniki badań dowiodły, że wodne i wodno-alkoholowe wyciągi z nawłoci pospolitej, kanadyjskiej i późnej rzeczywiście zwiększają diurezę, wzmagają wydalanie chlorku sodu, mocznika, kwasu moczowego, wpływają przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo i rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, układu oddechowego i moczowego. Saponiny nawłoci zapobiegają tworzeniu biofilmu w układzie moczowym, wzmagają jego degradację, przez co mogą przyczyniać się do hamowania rozwoju grzybów i bakterii. Wykazano aktywność fungistatyczną i bakteriostatyczną wyciągów znawłoci.
_In vitro_ wykazano aktywność antyoksydacyjną i przeciwrodnikową wodnych wyciągów z nawłoci pospolitej. Za działanie przeciwzapalne i przeciwwysiękowe odpowiada wiele związków flawonoidowych i fenolowych, np. kwercetyna, rutyna, kwas 3,5-dikawoilochinowy. Alkoholowe wyciągi z nawłoci hamują peroksydację liposomów fosfatydylocholinowych. _In vivo_ (na szczurach) wykazano działanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe wyciągów wodno-alkoholowych z ziela nawłoci pospolitej. _In vitro_ frakcja białkowa wodnych wyciągów z nawłoci miała aktywność cytotoksyczną wobec licznych linii komórek rakowych, np.: czerniaka, raka gruczołu krokowego, raka piersi, raka drobnokomórkowego płuc. Polisacharydy wyizolowane z nawłoci kanadyjskiej wywierały wpływ immunomodulujący u myszy. Wodne wyciągi (napar, odwar) z ziela i kwiatostanów nawłoci wzmagają procesy odtruwania organizmu. Usuwają szkodliwe produkty przemiany materii, zapobiegają powstawaniu złogów w układzie moczowym. Zmniejszają również obrzęk gruczołu krokowego. Flawonoidy mogą zwiększać elastyczność i wytrzymałość naczyń krwionośnych. _In vitro_ stwierdzono, że nawłoć hamuje leukocytarną elastazę, co można wykorzystać w leczeniu stanów zapalnych układu oddechowego. Napar nawłoci zastosowany na skórę przyspiesza procesy detoksykacji, usuwa stany zapalne, poprawia krążenie krwi w naczyniach włosowatych, powstrzymuje rozwójbakterii.
Wskazania do stosowania preparatów nawłoci są związane przede wszystkim z chorobami układu moczowego i chorobami metabolicznymi: stany zapalne i zakażenia układu moczowego i płciowego, kamica moczowa, nadciśnienie, stany zapalne i infekcje układu oddechowego, zatrucia, zaburzenia metaboliczne, cukrzyca, choroby reumatyczne, metaboliczne choroby skórne, dermatozy. ZIELE I KORZEŃ MNISZKA – _Herba et Radix Taraxaci_ pozyskiwane są z gatunku mniszek lekarski – _Taraxacum officinale Weber_ – nazwa gatunkowa zbiorcza (syn._ Leontodon taraxacum L., Taraxacum vulgare Lam., Taraxacum Dens-leonis Desfontaines_), z rodziny złożonych – _Compositae _(_Asteraceae_). Surowce zawierają kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy, cykoriowy); 24-40% inuliny (korzeń), trójterpeny (taraksasterol, beta-amyryna, taraksakozyd), glikozyd kwasu taraksynowego i taraksadiolu, fitosterole, flawonoidy (luteolina, apigenina, chryzoeriol, kwercetyna, izoramnetyna), sole potasu (w zielu 4,5%), inozytol (ziele 5-7%). Zawartość inuliny w korzeniu jest zmienna i zależy od fazy wegetacyjnej; największa jest w jesieni. Mniszek był w medycynie opisywano głównie jako środek typowo „wątrobowy” (_hepatica_). Wyciągi wodne i alkoholowe, jak i sam sok z mniszka posiadają silne właściwości żółciopędne, żółciotwórcze, odtruwające, przeciwzapalne i rozkurczowe. Przetwory te pobudzają wydzielanie soku żołądkowego bogatego w kwas solny i pepsynę, ponadto soku trzustkowego i enzymów jelitowych. Składniki czynne mniszka wywierają wpływ hepatoprotekcyjny, zapobiegają stłuszczeniu i marskości wątroby oraz powstawaniu kamicy żółciowej. Mniszek to cenny środek lipotropowy, czyli regulujący przemiany lipidów i zapobiegający stłuszczeniu narządów miąższowych. Wzmaga usuwanie szkodliwych lub zbędnych produktów przemiany materii. Zwiększa diurezę oraz usuwanie kwasu moczowego. Obniża poziom cholesterolu i cukru we krwi. Wg dra G. Madausa mniszek poprawia trawienie, wzmaga apetyt, reguluje wypróżnienia, a nawet lekko rozwalnia, oczyszcza krew. Jest cenny dla wątroby (np. przy stanach zapalnych, żółtaczce). Działa przeciwcukrzycowo. Podkreślił wartość surowca w leczeniu chorób układu moczowego: stany zapalne pęcherza moczowego i nerek, puchlina wodna, kamica moczowa. OSTATNI SKŁADNIK ZIOŁOWY PREPARATU NEFROL to OWOCNIA FASOLI (naowocnia) – _Pericarpium Phaseoli. _ Owocnia pozyskiwana jest z gatunku _Phaséolus nánus Linné _(=_Ph. vulgaris var. nanus Ascherson). _Zawiera alkohole cukrowe (inozytol), cholinę, trygonelinę, alantoinę, fitosterole, aminokwasy (arginina, tyrozyna, leucyna, lizyna, tryptofan, asparagina, kwas pipekolowy = kwas piperydyno-2-karboksylowy), kwas traumatowy ((2E)-dodec-2-enedioic acid), fenolokwasy, saponiny, flawonoidy, kwas krzemowy, związki mineralne (krzem, chrom, potas, miedź, kobalt, nikiel). Wodne i wodno-alkoholowe wyciągi mają właściwości moczopędne, przeciwcukrzycowe, przeciwartretyczne, odtruwające i przeciwkamicze (zapobiegające powstawaniu kamieni moczowych). Fasola jako środek moczopędny została opisana przez Bock’a (1565 r.), Matthiolus’a (1501-1577) i Kneipp’a (1821-1897). Dawniej właściwości przeciwcukrzycowe przypisywano dwóm związkom glikokininowym: fazeolin’ie (białko) i fazeol’owi (kumestan). Za działanie hipoglikemiczne może także odpowiadać pterokarpan, należący do izoflawonoidów, a dawniej również nazywany w wielu publikacjach faseoliną. Dr G. Madaus opisał _Phaseolus vulgaris L_. jako środek moczopędny i przeciwcukrzycowy, zalecany w chorobach sercowych. NEFROL NALEŻY ZAŻYWAĆ W DAWCE 5 ML 3 RAZY DZIENNIE. ------------------------- 6 lutego, 2020 | Category: Farmacja dawna i współczesna,Farmakologia
dawna i współczesna,Fitochemia
i fitofarmakologia,
Leki
dawne, Leki współczesne, O lekach aptecznych,Praktyczny poradnik
zielarski,
Rośliny
lecznicze | Leave acomment
Older Entries »
Czerwiec 2021
P
W
Ś
C
P
S
N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
Maj
NAJNOWSZE KOMENTARZE * Borowina - dla zdrowia - Zachwycona Naturąo Borowina –
Limus
* Jacek o Inulinum – inulina jako prebiotyk * werbena o Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej opublikowało opis zawodu zielarz-fitoterapeuta, kod zawodu 323012. * Roman o Majeranek – Majorana w praktycznej fitoterapii * Galasy ( Galla ) - zastosowanie w ziołolecznictwie. - Blogzielarski Plantago
o Acidum gallicum – kwas galusowy jako lek w dawnej medycynieBLOGROLL/LINKS
* -> Herbarium św. Franciszka Ojców Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach. Tradycyjne Klasztorne Preparaty Ziołowe! * -> Instytut Medycyny Klasztornej w Katowicach-Panewnikach. Specjalistyczne i zawodowe kursy z zakresu zielarstwa i fitoterapii. * -> Sklep Instytutu Medycyny Klasztornej w Katowicach. Naturalne preparaty tradycyjne o. dra Marcelina Pietryji i dra HenrykaRóżańskiego
STRONY
* Inne moje strony (wybrane)* Kontakt z autorem
* O kompilatorach i odezwa do nich * Od Autora – wyjaśnienia * Polityka komentarzy* Site Map
* Wymiana linków
* Wyszukiwarka – poradyMETA
* Zaloguj się
* Kanał wpisów
* Kanał komentarzy
* WordPress.org
Copyright © 2021 Medycyna dawna i współczesna - All Rights Reserved Powered by WordPress & AtahualpaDetails
Copyright © 2024 ArchiveBay.com. All rights reserved. Terms of Use | Privacy Policy | DMCA | 2021 | Feedback | Advertising | RSS 2.0